Archief voor categorie: Scubabubbels

Voorgeschiedenis:

Vastberaden was de EC om in Egypte op het bekende wrak The Thistlegorm te duiken. Op de film- en dia-avond was de basis gevormd door een mooie film van dit beroemde wrak te laten zien.

Na de mail-to-all hadden zich zeven personen opgegeven. Dit viel een beetje tegen, maar zou dat toch aan de crisis liggen? Ook Irma ter Hoek had zich opgegeven, 1* duiker in opleiding.
Ze was nog maar net begonnen en moest er half april klaar voor zijn. Alle nog actieve instructeurs gingen er mee aan het werk en week voor week werden de oefeningen geleerd en de modules afgerond. Precies op tijd was alles klaar en onze 1* duikster kon volledig meeduiken in Egypte.

Op 16 april vertrokken van Schiphol Gerrit en Gerrie, Irma, Paul, Kees, Jan en Gea naar Sharm el Sheik in Egypte voor de duikvakantie bij Werner Lau.
Werner Lau is een bekende duikschool in Sharm, waar Gea en ik al 2 x eerder hadden gedoken.
’s Avonds rond half negen waren we in ons hotel Helnan Marina.

We konden gelijk eten en nadat we daarna de koffers naar onze kamers hadden gebracht, hebben we nog even het centrum van Naâma Bay verkend.

De volgende dag na het ontbijt hebben we ons gemeld bij de duikschool. We hadden om Miranda als duikgids gevraagd. We kenden haar van onze vorige duikvakantie en waren erg tevreden over haar begeleiding. ’s Middag hebben we lekker bij het zwembad van het hotel gelegen.

 

De eerste duikdag hebben we twee lokale duiken gemaakt. Miranda was inderdaad onze gids en zij nam volledig Irma onder haar hoede. Kees en Gerrit waren aan het filmen. Jan, Gea en Paul doken samen. Voor Paul een hele ervaring, zijn eerste Egypte duiken. Gerrie bleef op ons wachten op de boot.

Met Irma ging het bijzonder goed. De eerste duik al naar 20 meter. Miranda was erg tevreden over haar en na de tweede duik gaf ze al aan dat Irma mee mocht naar de Thistlegorm. Gelijk de eerste dag zagen we al murene’s, octopussen, schorpioenvissen, zeenaalden en zelfs in het blauw een Eagle-ray.

De dag er na gingen we duiken in de Straat van Tiran, waar we veel tonijn en zelfs twee schildpadden zagen. Twee zeer mooie duiken.

Toen het donker was hebben we een nachtduik gemaakt. Irma kreeg de theorie over nachtduiken van Miranda, zodat zij de duik ook mocht maken.

Iedere avond liepen we naar het centrum van Sharm om te shoppen of een pilsje te drinken op het terras van Camel-Diving. Hier was gratis internet, waar druk gebruik van werd gemaakt voor de contacten met het huisfront. Of liepen nog even bij het zandmannetje langs. Van zand maakte deze jongen figuren in een fles, wat uiteraard dan allemaal kamelen en dolfijnen waren. Gerrit pushte hem om in plaats van een kameel of dolfijn een duiker te maken. Uiteindelijk is dit ook gelukt.

De volgende dag hebben we een duik op het huisrif gemaakt en verder lekker gerelaxed als voorbereiding op de duik op de Thistlegorm de volgende dag. We gingen vroeg naar bed, want de volgende morgen werden we om 5 uur (geen typefout) opgehaald voor de rit naar de haven, van waar we zouden vertrekken naar de Thistlegorm. Dit was het hoofddoel van onze vakantie. The Thistlegorm is een vrachtboot van 131 meter lang en 20 meter breed. Het wrak ligt nog vol met oorlogsmateriaal voor het Engelse leger, dat vocht in Noord-Afrika. Het schip is in de Rode Zee gebombardeerd door Duitse gevechtsvliegtuigen. Hier gingen we, net als met alle andere duiken, 2 duiken met Nitrox op maken. 30 Meter is natuurlijk ideaal voor Nitrox.

De eerste duik was naar de schroef en doken we om het wrak heen. De tweede duik was minder diep en doken we door het wrak van het ene ruim naar het andere. In het wrak bevinden zich tal van motoren, auto’s (Bedford), een locomotief, rupsvoertuigen en machinegeweren. Héél veel te zien, maar oh, wat gaat de tijd snel als alles zo interessant is.
Na het duiken kon de 4 uur durende terugvaart weer beginnen.

De dag er na was voor Irma de laatste duikdag. We gingen naar Ras Mohammed, het natuurreservaat. Hier hebben we een duik gemaakt op Yolanda Reef en Ras Gashaeli.

We waren wel weer toe aan een dagje rust en omdat Irma ’s avonds, na 8 dagen, zou vertrekken, hebben we er een stranddag van gemaakt. Om half 5 hebben we Irma uitgezwaaid. Ze was een hele ervaring en 10 duiken verder.

De Blue Hole in Dahab stond ook op ons verlanglijstje. We werden om 7 uur opgehaald en reden met een bus naar Dahab, waar we in een heel andere wereld kwamen. In Egypte is de maximale duikdiepte voor sportduikers 30 meter, maar na overleg mochten Kees en ik (op perslucht) naar 42 meter. Whow! Gerrie vermaakte zich in de Bedoeïenentent,

waar we later met z’n allen koffie dronken. De tweede duik was in de Lagune. Een superduik tussen de gespleten rotsen. Hier zagen we een wandelende vis.
De lunch hadden we in een restaurant in Dahab en op verzoek van ons mochten we van Miranda nog een uurtje shoppen in Dahab.

Toen brak voor ons ook de laatste duikdag aan. Twee lokale duiken, waar weer van alles te zien was. Aan het eind van dag moesten we afscheid nemen van onze supergids Miranda. Mede dankzij haar hebben we een geweldige duikvakantie gehad.

Vrijdags lekker uitslapen en daarna onze duikspullen weer ophalen, betalen (auw) en dan lekker bruin bakken in de zon met een pilsje erbij.
Omdat we pas om half 5 werden opgehaald konden we ook de laatste dag nog aan het strand door brengen.  Om half 8 vlogen we, met een tussenlanding in Hugharda, terug naar Amsterdam waar we om half 3 ’s nachts landden op Schiphol. Onderweg naar huis gaf de thermometer -0,5 graden aan.

Conclusie: Alle speciale duiken die de EC op het verlanglijstje had, zijn gemaakt. Wij allemaal, maar zeker Irma, hebben dankzij onze gids Miranda, fantastische duiken gemaakt.

Paul weet nu ook dat Egypte toch wat anders is dan de Leemslagenplas en ook Gerrie heeft zich prima vermaakt op de boot en in Sharm el Sheik.

Natuurlijk zijn de foto’s en de film van Kees en Gerrit op de film- en dia-avond (23 november) te zien.

April 2013.
Jan Westerink
Evenementen Commissie Galathea

 

 

Koud, héél erg koud. 2 graden onder nul en door de harde oostenwind een gevoelstemperatuur van -12 graden. Bovendien een vroege Palmpasen. Het water in de Leemslagenplas slechts 2 graden en veel duikers verkouden of griep. Dus geen Palmpaasduik.

Uiteraard ging de traditionele Palmpaasbrunch wel door. Met 20 volwassenen en 10 kinderen was de brunch weer erg gezellig. Naast de gebakken eieren waren er dit jaar ook kroketten, veel soorten (Paas)brood en verschillende drankjes. De Paashaas was weer aanwezig om met de kinderen eieren te zoeken en broodjes kroket te eten. En de chocolade verrassingseieren hoorden er natuurlijk ook weer bij.

Na de brunch, onder het genot van een pilsje, nog even bijgepraat en toen weer voldaan op huis aan.

 

Enkele weken geleden is er een mailing geweest over een Nitrox basiscursus. Hierop is met veel enthousiasme gereageerd door leden.
De afgelopen weken was deze cursus vaak het onderwerp van gesprek op onze vaste vrijdagavond in het clubgebouw.
De lesstof riep bij verscheidene leden nog vragen op waarop Jan W. spontaan een avond bij hem thuis plande  om het  een en ander te verduidelijken.
Zaterdagochtend 2 Maart om 9.00 uur stonden we klaar bij duikcentrum ‘de Grevelingen’ om onze cilinders te laten vullen met EAN36.
Terwijl de cilinders gevuld werden kregen wij van 9.15 – 13.15 uur in restaurant  ‘de Kabbelaar’ theorieles van Ferry van Dorst.

We begonnen met een kennismakingsronde daar er naast de 11 leden van Galathea (Jan was ook mee) nog een aantal andere NOB-leden de cursus volgden.
Ferry gaf op een zeer prettige manier een duidelijke uiteenzetting van de theorie, waarbij hij extra aandacht schonk aan de vragen die uit de groep gekomen waren.

Na een korte middagpauze hebben we ons weer naar duikcentrum ‘de Grevelingen’ begeven waar wij uitleg kregen over de gehanteerde wijze van vullen alvorens wij onze cilinder in ontvangst konden nemen. Na het doorlopen van de controle- en registratieprocedure zijn we naar de duikstek aan de Nieuwe Kerkweg in Den Osse gegaan.

Hier bleken de geharde duikers naar voren te treden om het praktijk gedeelte in het 2 graden warme Grevelingenmeer af te ronden. Enkele minder geharde duikers gaan om uiteenlopende redenen het praktijkgedeelte op een ander moment afleggen.
Thuis bij de kachel kunnen we terugkijken op een zeer geslaagde, leerzame , goedverzorgde en gezellige dag.

Lezing en workshop zuurstof geven.

Met duiken heb je te maken met veiligheid en hulpverlening.
Veel Galatheanen (28) wilden hier (nog) meer van weten en waren aanwezig op de lezing en workshop zuurstof geven die gehouden werd op 15 februari 2013 door Jans van Wieren. (Advanced Oxygen Provider instructeur)

Toen ik Jans vroeg om een lezing en workshop voor ons te houden was hij gelijk enthousiast.
Om zeven uur was de koffie klaar en na de koffie begon Jans zijn verhaal over duikongevallen, de behandeling en het geven van zuurstof. Zuurstof is in veel gevallen het eerste hulpmiddel bij duikongevallen.

Voor de workshop gingen we naar het zwembad waar we het geleerde konden oefenen. Er werd een duikongeval gesimuleerd en we zagen hoe sterk een isolatiedeken is.
Onder leiding van Karel waren we om de beurt slachtoffer en redder en leerden we met een speciale greep een slachtoffer uit het water te tillen.
Later in het clubgebouw werd er nog volop nagepraat over deze leerzame en boeiende  avond en werd Jans met een attentie bedankt voor zijn medewerking.

 

Jan Westerink

 

Galatehea nieuwjaarswandeling 6 januari 2013.

Een locatie om te gaan eten was al snel gevonden, bij Spalink hadden ze namelijk reuze schnitzels voor een betaalbare prijs.
De EC heeft haar uiterste best gedaan om een gids te versieren maar het ging of boven de begroting of het ging op het laatste moment niet door. Wie kon er dan een wandeling uitzetten en een beetje begeleiden.

Na wat speurwerk binnen de eigen gelederen kwam de EC uit bij Karel die het gebied rond de Engbertsdijksvenen goed kent en er wel een wandeling uit wilde zetten. Vertrouwend op de kennis van Karel werd de wandeling vooraf verkend. De EC was hier zeer te spreken over, en de taken konden verder verdeeld worden.

Op zondag 6 januari 2013 verzamelden zich op de parkeerplaats  aan de Oude Hoeveweg 138 bij de Engbertsdijksvenen,  20 Galatheanen om aan de wandeling te beginnen. Het is bijna een historisch moment in de geschiedenis van Galathea, iedereen was ruim op tijd aanwezig.

Na een korte uitleg van Karel werden de eerste schreden op het, in het begin, nogal modderige pad gezet. De wandeling voerde ons door werkelijk een schitterend stukje natuur. Waarbij onze “local” gids ons er nog even op wees, dat je op een bepaalde plek in het veen, onder de waterspiegel loopt. Het verder goed te belopen pad slingerde prachtig door het veengebied, waar nog duidelijk te zien was waar vroeger de ondiepe turfschepen langs voeren.
Volgens mij moeten we echter nog een keer terug om alle deelnemers toch nog te laten genieten van deze tocht want de meesten waren drukker met het kletsen over van alles en nog wat, zonder ook maar even op de omgeving acht te slaan.
Naast mij zit op dit moment zo iemand die op de foto’s meer heeft gezien dan tijdens de hele tocht.

Met een drie kwartier waren we bij de ravitaillering post die Jan weer leuk ingericht had.
Na een aantal koppen koffie of thee, al dan niet met een lekker koekje, werd de wandeling vervolgd. Onze groep kwam nog langs een aantal leuke bezienswaardigheden.

Groene stroom uit de boom ( zie foto ) en ´n ooievaars nest en niet te vergeten de leuke prieeltjes die langs het kanaal staan.

Weer aangekomen bij de parkeerplaats was de eerste zorg dat de schoenen er een beetje fatsoenlijk uitzagen ( of andere schoenen aantrekken ) om dan van hieruit onze weg naar Spalink te vervolgen.
Hier bleek weer eens dat er niet alleen verschillende wegen naar Rome leiden maar ook naar Spalink. Van drie verschillende kanten kwamen de auto’s bij Spalink aan. Binnen was het een gezellige en drukke bedoening. De ontvangst was zeer hartelijk, met eerst een rondleiding door de hele kroeg. Het meisje vroeg dan ook aan Jan wanneer we gingen wandelen en hoe laat of we dan wilden eten.
Het wandelen zit er al op zei Jan, die haar snel uit de droom hielp. We willen even wat drinken en dan kun je de bestelling wel opnemen. Haar gezicht was 1 groot vraagteken.
Dus u…, ja en doe nou maar eerst wat te drinken.

Het eten werd keurig op tijd geserveerd en het zag er zeer goed uit. Wat nog belangrijker was, het smaakte geweldig en sommige recepten werden opgediend met al lang vergeten kruiden.
Kortom een onvergetelijke tocht met uitstekende maaltijd aan het eind.

EC en anderen nog bedankt voor jullie inzet bij de organisatie.

Vriendelijke groet,

Nico