Het is vrijdag 1 juni s’ morgens om 6.00 uur. In diverse huizen in Hengelo, Almelo en Enter is het een drukte van belang, want de auto moet worden ingepakt met duikspullen , koffers met kleding en kratjes met levensmiddelen (hoort bier daar ook bij??)

Er zijn meer wegen naar Rome, maar ook naar Hemmoor. Sommigen nemen de 31 via Oldenburg en anderen staan in de file op de snelweg tussen Osnabrück en Bremen.

Om 10.15 uur zijn Gerrit en Harry er al. Kees en Jan volgen al snel. Zij staan om 11.00 al aan de waterkant. Als we te water willen zien we Lizette en Steven. Danielle en Martin zijn nog iets later. Karel moet nog werken en komt pas ’s avonds.

Kees en Jan willen tot de bodem via de Ruttler. (hoe diep is dat???). Gerrit en Harry gaan ook via de Ruttler, maar vinden 32 m voldoende om mee te beginnen.

’s Middags met zijn allen naar Pommi-Paul voor een “Riesen currywurst und Pommes”.
Dan de tweede duik (voor Martin, Danielle en Steven de eerste duik). Weer naar de Ruttler en dan linksom naar Einstieg 1. Super goed zicht en zeer veel vis. Voor nabij Einstieg 1 wemelt het van de forellen, de ruisvoorns met hun rode vinnen en baarzen.
Martin en Steven waren we inmiddels kwijt. Zij zwommen door want Steven zuipt lucht  en waren dus al eerder uit het water. (Steven is dus geen drankorgel, maar een luchtorgel).

 

Gerrit filmt onderwater dat het een lieve lust is. Harry maakt OW- foto’s . Martin /Danielle hebben ook (bovenwater-)foto’s aangeleverd.
Als Karel arriveert gaan we wat eten. Het pizza-restaurant zit vol dus wijken we uit naar “de Griek”. Ook daar is het goed eten en drinken. Karel wil nog graag een nachtduik, dus Harry drinkt nog geen alcohol.
Om 23.00 uur gaan we duiken. Er is veel te zien bij Einstieg1. Baarzen , die volop jagen. Zo ook forellen. Als we om 00.30 uur terugkomen is iedereen net naar bed.

De volgende ochtend ontbijten met gebakken eieren. Dan weer een duik. Nu vanaf Einstieg 4. We vinden een jacht. Vlak bij ligt ook een zeiljacht, maar Gerrit , Karel en Harry hebben deze niet gezien. Moeten we ’s middags nog maar een keer terug.
Het weer valt 100 %^mee. De vorige dag ook al. Op het terrein zelf is nu ook een snackbar open. We hoeven dus niet naar Pommi-Paul.
We zien Elke, die vorig jaar onze gids was in Noorwegen. Dan volgt er weer eenduik. Karel , Gerrit en Harry willen het gemiste zeiljacht Hemmoor opzoeken. Anderen duiken op het vliegtuig.

’s Avonds naar het Schnitselrestaurant.  Goed eten en heel veel voor betrekkelijk weinig geld. Bij nader inzien gaan Karel en Harry toch maar niet de nachtduik maken.

Daarna in het huisje nog een paar afzakkertjes en dan is het weer bedtijd.

Op zondag inpakken, sleutel inleveren en dan de laatste duik. Danielle haakt af, want ze heeft in haar natpak al te veel moeten afzien.
Een laatste currywurst en dan weer huiswaarts. Hoe dichter bij  Nederland , hoe slechter het weer. Hebben wij even geluk gehad.
Hopelijk wekt dit verslag, de foto’s en de film de interesse van anderen voor deze duikstek. Goed zicht, veel vis en qua diepte en moeilijkheidsgraad voor elk wat wils.

Er zijn ook foto’s gemaakt. Klik op onderstaande links.

Foto’s van Harry Brummelhuis

Foto’s van Danielle & Martin

 

Ook zijn filmpjes beschikbaar op Youtube, van Gerrit ter Hoek. 
 

Het is vrijdag 1 juni s’ morgens om 6.00 uur. In diverse huizen in Hengelo, Almelo en Enter is het een drukte van belang, want de auto moet worden ingepakt met duikspullen , koffers met kleding en kratjes met levensmiddelen (hoort bier daar ook bij??)

Er zijn meer wegen naar Rome, maar ook naar Hemmoor. Sommigen nemen de 31 via Oldenburg en anderen staan in de file op de snelweg tussen Osnabrück en Bremen.

Om 10.15 uur zijn Gerrit en Harry er al. Kees en Jan volgen al snel. Zij staan om 11.00 al aan de waterkant. Als we te water willen zien we Lizette en Steven. Danielle en Martin zijn nog iets later. Karel moet nog werken en komt pas ’s avonds.

Kees en Jan willen tot de bodem via de Ruttler. (hoe diep is dat???). Gerrit en Harry gaan ook via de Ruttler, maar vinden 32 m voldoende om mee te beginnen.

’s Middags met zijn allen naar Pommi-Paul voor een “Riesen currywurst und Pommes”.
Dan de tweede duik (voor Martin, Danielle en Steven de eerste duik). Weer naar de Ruttler en dan linksom naar Einstieg 1. Super goed zicht en zeer veel vis. Voor nabij Einstieg 1 wemelt het van de forellen, de ruisvoorns met hun rode vinnen en baarzen.
Martin en Steven waren we inmiddels kwijt. Zij zwommen door want Steven zuipt lucht  en waren dus al eerder uit het water. (Steven is dus geen drankorgel, maar een luchtorgel).

 

Gerrit filmt onderwater dat het een lieve lust is. Harry maakt OW- foto’s . Martin /Danielle hebben ook (bovenwater-)foto’s aangeleverd.
Als Karel arriveert gaan we wat eten. Het pizza-restaurant zit vol dus wijken we uit naar “de Griek”. Ook daar is het goed eten en drinken. Karel wil nog graag een nachtduik, dus Harry drinkt nog geen alcohol.
Om 23.00 uur gaan we duiken. Er is veel te zien bij Einstieg1. Baarzen , die volop jagen. Zo ook forellen. Als we om 00.30 uur terugkomen is iedereen net naar bed.

De volgende ochtend ontbijten met gebakken eieren. Dan weer een duik. Nu vanaf Einstieg 4. We vinden een jacht. Vlak bij ligt ook een zeiljacht, maar Gerrit , Karel en Harry hebben deze niet gezien. Moeten we ’s middags nog maar een keer terug.
Het weer valt 100 %^mee. De vorige dag ook al. Op het terrein zelf is nu ook een snackbar open. We hoeven dus niet naar Pommi-Paul.
We zien Elke, die vorig jaar onze gids was in Noorwegen. Dan volgt er weer eenduik. Karel , Gerrit en Harry willen het gemiste zeiljacht Hemmoor opzoeken. Anderen duiken op het vliegtuig.

’s Avonds naar het Schnitselrestaurant.  Goed eten en heel veel voor betrekkelijk weinig geld. Bij nader inzien gaan Karel en Harry toch maar niet de nachtduik maken.

Daarna in het huisje nog een paar afzakkertjes en dan is het weer bedtijd.

Op zondag inpakken, sleutel inleveren en dan de laatste duik. Danielle haakt af, want ze heeft in haar natpak al te veel moeten afzien.
Een laatste currywurst en dan weer huiswaarts. Hoe dichter bij  Nederland , hoe slechter het weer. Hebben wij even geluk gehad.
Hopelijk wekt dit verslag, de foto’s en de film de interesse van anderen voor deze duikstek. Goed zicht, veel vis en qua diepte en moeilijkheidsgraad voor elk wat wils.

Er zijn ook foto’s gemaakt. Klik op onderstaande links.

Foto’s van Harry Brummelhuis

Foto’s van Danielle & Martin

 

Ook zijn filmpjes beschikbaar op Youtube, van Gerrit ter Hoek. 
 

Galatheanen in België.

Zaterdag 12 mei is het in diverse huizen in Almelo  en omstreken al vroeg een drukte van belang. Duikspullen worden ingeladen, collegaduikers opgehaald. De reden van al die drukte is een bezoek aan onze zuiderburen. Nemo 33  in Brussel en het Zilvermeer in Mol staan op het programma.

Onderweg komen diverse auto’s elkaar tegen. Samen even een kop koffie drinken en dan weer verder. Bij Breda komt er een kink in de kabel. De weg die Miep, onze electronische gids ons wijst,  is afgesloten. We moeten van de snelweg af. Zou ze de weg nu nog wel weten? We worden langs allerlei secundaire wegen gestuurd. Maar uiteindelijk komen we toch nog op tijd in Brussel aan.

Volgens onze gegevens mogen de  0 –sters  uit onze groep maar tot 5 meter.. Dat is dan wel zonde van het geld. Jan overlegt met de caissière en mits onder begeleiding en verantwoording van een instructeur (Kees dus), mogen ze toch dieper. Dat is dus ook geregeld. Er zijn diverse 4-* mee, dus aan begeleiding ontbreekt het ook niet.


Wat is het water warm. 31 graden. Op 5 m. ligt een auto, op 10 m. zijn grotjes  en dan gaapt de afgrond. De eerste 10 minuten mag je alleen snorkelen. De auto is ook zonder perslucht goed bereikbaar.
Dan gaat de bel en mogen de flessen worden opgetuigd. Alleen je eigen masker, eigen computer en voor sommigen eigen vinnen mogen gebuikt worden. En kleine camera’s.

Langzaam dalen we af. Het trimmen is erg eenvoudig. Je hebt geen (droog)pak dat lucht bevat en samengedrukt kan worden.
Op 10 m . zie je de toegang naar de grotten. Maar dat is voor straks. Eerst maar eens de diepte opzoeken. Zwevend over de rand kijk je de diepte in. Onder ons zweven duikers en luchtbellen stijgen op. Deze luchtbellen prikken op je borst. Met een beetje fantasie lijkt het alsof je als parachutist door de lucht zweeft. Onder je en boven je zweven collega’s van je.
Op de bodem krijgen een paar mensen een hand. Zij hebben hun diepterecord verbroken. 

Even meten hoe diep het hier is. De computer geeft op de bodem 34,5 m. aan.
Omhoog kijkend zie je luchtbellen steeds groter worden. Wel oppassen dat je niet in deco raakt.. Op 4 min van de nultijd stijgen we weer op . Gelijk zie je de nultijd weer oplopen. Op 15 m. hangt Richard, samen met Jan. Jan gaat nu verder de diepte in samen met Dirk Jan. Wij ontfermen ons over de  0 –sters. 
We gaan de grotten in. We kijken omhoog. Daar zit een luchtbel. We kunnen zelfs even de automaat uit doen en een paar woorden wisselen.
Op 5 m. bij de auto kunnen we de veiligheidsstop maken. Na 46 minuten zijn we weer boven.
 

Op naar Mol.

Het is nog 80 minuten rijden naar Mol, maar gelukkig wel de goede kant op.
Daar eten we eerst wat. Een hotdog blijkt daar een frikadel te zijn. De grote Vlaamse frieten smaken ook goed. Jan heeft geregeld dat een medewerker uit het restaurant een korte briefing geeft.
Kees deelt de buddyparen in en we kunnen opzoek naar de verzonken stad Atlantis, naar de Yorin, een scheepswrak en zo hier en daar een klein visje.
Mooie dames in allerlei verleidelijke poses wachten ons op onder water. En mannetjes met rare hoedjes op. Een begraafplaats zien we ook nog en  een brede trap omhoog. En natuurlijk het scheepswrak, al heeft niet iedereen die gevonden. Het zicht was redelijk, al moest je dan de sporen van je mededuikers wel ontwijken.
Na afloop nog even wat kletsen en dan rest ons nog de reis naar huis. Weer een voorbeeld van een mooi clubevenement.

Galatheanen in België.

Zaterdag 12 mei is het in diverse huizen in Almelo  en omstreken al vroeg een drukte van belang. Duikspullen worden ingeladen, collegaduikers opgehaald. De reden van al die drukte is een bezoek aan onze zuiderburen. Nemo 33  in Brussel en het Zilvermeer in Mol staan op het programma.

Onderweg komen diverse auto’s elkaar tegen. Samen even een kop koffie drinken en dan weer verder. Bij Breda komt er een kink in de kabel. De weg die Miep, onze electronische gids ons wijst,  is afgesloten. We moeten van de snelweg af. Zou ze de weg nu nog wel weten? We worden langs allerlei secundaire wegen gestuurd. Maar uiteindelijk komen we toch nog op tijd in Brussel aan.

Volgens onze gegevens mogen de  0 –sters  uit onze groep maar tot 5 meter.. Dat is dan wel zonde van het geld. Jan overlegt met de caissière en mits onder begeleiding en verantwoording van een instructeur (Kees dus), mogen ze toch dieper. Dat is dus ook geregeld. Er zijn diverse 4-* mee, dus aan begeleiding ontbreekt het ook niet.


Wat is het water warm. 31 graden. Op 5 m. ligt een auto, op 10 m. zijn grotjes  en dan gaapt de afgrond. De eerste 10 minuten mag je alleen snorkelen. De auto is ook zonder perslucht goed bereikbaar.
Dan gaat de bel en mogen de flessen worden opgetuigd. Alleen je eigen masker, eigen computer en voor sommigen eigen vinnen mogen gebuikt worden. En kleine camera’s.

Langzaam dalen we af. Het trimmen is erg eenvoudig. Je hebt geen (droog)pak dat lucht bevat en samengedrukt kan worden.
Op 10 m . zie je de toegang naar de grotten. Maar dat is voor straks. Eerst maar eens de diepte opzoeken. Zwevend over de rand kijk je de diepte in. Onder ons zweven duikers en luchtbellen stijgen op. Deze luchtbellen prikken op je borst. Met een beetje fantasie lijkt het alsof je als parachutist door de lucht zweeft. Onder je en boven je zweven collega’s van je.
Op de bodem krijgen een paar mensen een hand. Zij hebben hun diepterecord verbroken. 

Even meten hoe diep het hier is. De computer geeft op de bodem 34,5 m. aan.
Omhoog kijkend zie je luchtbellen steeds groter worden. Wel oppassen dat je niet in deco raakt.. Op 4 min van de nultijd stijgen we weer op . Gelijk zie je de nultijd weer oplopen. Op 15 m. hangt Richard, samen met Jan. Jan gaat nu verder de diepte in samen met Dirk Jan. Wij ontfermen ons over de  0 –sters.
We gaan de grotten in. We kijken omhoog. Daar zit een luchtbel. We kunnen zelfs even de automaat uit doen en een paar woorden wisselen.
Op 5 m. bij de auto kunnen we de veiligheidsstop maken. Na 46 minuten zijn we weer boven.
 
Richard (en Kees op grotere diepte) hebben deze video gemaakt.


Op naar Mol.

Het is nog 80 minuten rijden naar Mol, maar gelukkig wel de goede kant op.
Daar eten we eerst wat. Een hotdog blijkt daar een frikadel te zijn. De grote Vlaamse frieten smaken ook goed. Jan heeft geregeld dat een medewerker uit het restaurant een korte briefing geeft.
Kees deelt de buddyparen in en we kunnen opzoek naar de verzonken stad Atlantis, naar de Yorin, een scheepswrak en zo hier en daar een klein visje.
Mooie dames in allerlei verleidelijke poses wachten ons op onder water. En mannetjes met rare hoedjes op. Een begraafplaats zien we ook nog en  een brede trap omhoog. En natuurlijk het scheepswrak, al heeft niet iedereen die gevonden. Het zicht was redelijk, al moest je dan de sporen van je mededuikers wel ontwijken.
Na afloop nog even wat kletsen en dan rest ons nog de reis naar huis. Weer een voorbeeld van een mooi clubevenement.

Links staan een aantal foto’s, die Harry gemaakt heeft in Mol.

Vrijdag 27 juli is er geen bardienst in het clubgebouw!
Uiteraard kan er na afloop van de duik wel iets gedronken worden in het vulhok maar de kantine is gesloten.
Vul zelf even de consumpties in op de lijst.

De Bar commissie.

Zaterdag 14 Juli 2012 duik nr. 796 t/m 799

Solo duiken met (zonder) Jan,

Jan heeft het weer zover hij heeft mij weten te strikken voor een specialisatie IANTD Self Sufficient Diver oftewel solo duiken.

Dus zaterdag vroeg 4:45 ging de wekker, pff is dat even schrikken, om 6 uur vertrokken wij uit Enter richting Scharredijke Zeeland om daar 9:00 aanwezig te zijn.
De 2 1/2 durende trip vullend met sterke duikverhalen.

Na een paar uur theorie, wordt het hoog tijd om de 4 vereiste solo duiken met opdrachten te gaan maken.
 

Opdracht 1 max. duiktijd 25 min.
Ga op de koers van 330 graden naar het platform, en doe daar 3 oefeningen.

  • Doe de valve shutdown. (zie voorbeeld filmpje van you tube onderaan) 
  •   Wissel je masker voor je reservemasker. 
  • Laat je decoboei op en keer terug naar het startpunt.

                                              

Opdracht 2 max. duiktijd 45 min.
Zoek een wrak op 10 meter diepte.

  • Wat is de naam van het wrak?
  • Waar komt het wrak vandaan?
                                    

Opdracht 3 max. duiktijd 25 min.
Ga op de koers van 330 graden naar het platform.

  • Laat je decoboei op en stijg op naar 5 meter en doe een stop van 5 minuten, keer terug naar het startpunt.

Opdracht 4 max. duiktijd 45 min.
Zoek weer naar het wrak.

  • Vertel hoeveel masten er op staan.

 

Al met al een leuke ervaring, op naar de volgende specialisatie (?????)

Nou zijn er vele tegenstanders voor het soloduiken, dus een kleine uitleg waarom dan toch solo duiken.

1)
Voor mij is het ten eerste veiligheid (jaja solo duiken en veiligheid) als duikinstructeur kan en mag je geen hulp van een 0* in opleiding verwachten, sterker nog het vergroot het gevaar van een begeleider/instructeur.

Dus is het noodzaak om goed te weten waar je mee bezig bent en waar je op moet letten.

2)
Het is een verrijking van je duikervaring en je duik skills.

 

Zaterdag 14 Juli 2012 duik nr. 796 t/m 799

Solo duiken met (zonder) Jan,

Jan heeft het weer zover hij heeft mij weten te strikken voor een specialisatie IANTD Self Sufficient Diver oftewel solo duiken.

Dus zaterdag vroeg 4:45 ging de wekker, pff is dat even schrikken, om 6 uur vertrokken wij uit Enter richting Scharredijke Zeeland om daar 9:00 aanwezig te zijn.
De 2 1/2 durende trip vullend met sterke duikverhalen.

Na een paar uur theorie, wordt het hoog tijd om de 4 vereiste solo duiken met opdrachten te gaan maken.
 

Opdracht 1 max. duiktijd 25 min.
Ga op de koers van 330 graden naar het platform, en doe daar 3 oefeningen.

  • Doe de valve shutdown. (zie voorbeeld filmpje van you tube onderaan) 
  •   Wissel je masker voor je reservemasker. 
  • Laat je decoboei op en keer terug naar het startpunt.

                                              

Opdracht 2 max. duiktijd 45 min.
Zoek een wrak op 10 meter diepte.

  • Wat is de naam van het wrak?
  • Waar komt het wrak vandaan?
                                    

Opdracht 3 max. duiktijd 25 min.
Ga op de koers van 330 graden naar het platform.

  • Laat je decoboei op en stijg op naar 5 meter en doe een stop van 5 minuten, keer terug naar het startpunt.

Opdracht 4 max. duiktijd 45 min.
Zoek weer naar het wrak.

  • Vertel hoeveel masten er op staan.

 

Al met al een leuke ervaring, op naar de volgende specialisatie (?????)

Nou zijn er vele tegenstanders voor het soloduiken, dus een kleine uitleg waarom dan toch solo duiken.

1)
Voor mij is het ten eerste veiligheid (jaja solo duiken en veiligheid) als duikinstructeur kan en mag je geen hulp van een 0* in opleiding verwachten, sterker nog het vergroot het gevaar van een begeleider/instructeur.

Dus is het noodzaak om goed te weten waar je mee bezig bent en waar je op moet letten.

2)
Het is een verrijking van je duikervaring en je duik skills.

 

20-03-2007 House Reef South Egypte Duik nr. 408

Rebreather Duik

Het begint allemaal bij mijn wens om met een rebreather te duiken. De afspraak met de duikschool van het hotel om een korte uitleg van het systeem en daarna een duik te maken was zo gemaakt.

Als eerste werd de duik berekend en met een MOD van 33,7 meter, zouden we een duik van minimaal 1 uur maken bij het huisrif aan de zuidzijde. Daarna gingen we verder met de rebreather systemen (Dräger Dolphin) om ze gereed te maken voor de duik. Het systeem waar ik mee zou gaan duiken werd helemaal uit elkaar gehaald om de werking uit te leggen en weer in elkaar gezet, waarbij ik een correctie moest aangeven bij de aansluiting van een van de slangen? Kan gebeuren dacht ik nog.

Het tweede systeem werd ook aangesloten En de ademzaktest, waarbij je 2 kilo lood op de ademzak legt om te kijken of het systeem niet lekt voldeed niet, de ademzak liep vrij snel leeg door het overdrukventiel van de ademzak, geen probleem volgens de instructeur gelukkig niet mijn systeem dacht ik nog. Ook de fles 5 liter met EAN 32 en de reserve fles 3 liter met de octopus en de BC inflator worden aangesloten. Ook de circulatie test met een nieuwe flow meter (was net binnen gekomen) gaf een te hoge flow waarde en word onbegrepen aan de kant geschoven.
 
Voordat we met een zodiak naar de zuidzijde van het rif gebracht worden, zouden we eerst op 3 meter het systeem schoonmaken. Dat betekent dat je 3x inademt en door de neus weer uitademt, en kijken of ik goed was uitgetrimd na wat extra lood deden we wat testjes (instructeur doet voor en cursist doet na) en gingen we weer omhoog waar ik de instructeur erop wees dat hij het schoonmaken van het systeem vergeten was, als dit de voorbode voor de duik was dan … dacht ik nog.
 
Na door de zodiak extra ver te zijn gedropt hebben we eerst het systeem schoongemaakt en duiken we onder, en komen al snel op een diepte van 34,4 meter. Door het gesloten systeem kan je door je ademhaling je trim niet regelen en dus alleen door lucht in je vest uit te trimmen das even wennen. Ademhalen met een rebreather voelt anders, de lucht is warm en vochtig en de ademzak drukt in je rug. Verder heb ik het gevoel dat de lucht vrij snel door het overdrukventiel gaat? Na 10 minuten zit ik dan ook al op 100 bar en geef dit aan en na 15 minuten zit ik al op 50 bar dan schrikt hij toch. We zitten dan op 23 meter diepte als hij aan geeft om de systemen te wisselen aan het oppervlak, zo gezegd zo gedaan.
 
Afdalend naar 15 meter ademt hij nog van de omgewisselde rebreather. Als ik even later weer kijk ademt hij van de octopus die zit aan de 3 liter fles. c.a. 5 minuten later laat hij mij zijn barmeter zien die staat op 10 bar ik haal meteen mijn octopus tevoorschijn maar hij maakt geen aanstalten om die te pakken. Even later geeft hij het geen lucht teken en met de octopus nog in mijn hand heeft hij die zo te pakken. Ik vraag of hij omhoog wil maar nee hoor gewoon doorgaan, na 43 minuten komen we gedwongen boven omdat er in zijn systeem die ik dus om heb minder lood zit en ook omdat mijn 3 liter fles bijna leeg is. Eenmaal boven zitten we nog vrij ver van de kust en moeten een eind snorkelen, als ik al snorkelend vraag hoe dit mogelijk is kan hij die vraag niet beantwoorden.
 

Achteraf (na wat drammen) is gebleken:
 
Dat de instructeur niet was opgeleid met dit systeem.
Dat ik het lekkende systeem heb gekregen waardoor de lucht te snel door het overdrukventiel verdween.
Dat de systemen geleend zijn van een andere duikschool.
Dat wij de eerste waren die met de geleende systemen duiken.
 
Een aantal leermomenten voor de volgende keer, afijn duiken in Egypte is nooit saai.
 

20-03-2007 House Reef South Egypte Duik nr. 408

Rebreather Duik

Het begint allemaal bij mijn wens om met een rebreather te duiken. De afspraak met de duikschool van het hotel om een korte uitleg van het systeem en daarna een duik te maken was zo gemaakt.

Als eerste werd de duik berekend en met een MOD van 33,7 meter, zouden we een duik van minimaal 1 uur maken bij het huisrif aan de zuidzijde. Daarna gingen we verder met de rebreather systemen (Dräger Dolphin) om ze gereed te maken voor de duik. Het systeem waar ik mee zou gaan duiken werd helemaal uit elkaar gehaald om de werking uit te leggen en weer in elkaar gezet, waarbij ik een correctie moest aangeven bij de aansluiting van een van de slangen? Kan gebeuren dacht ik nog.

Het tweede systeem werd ook aangesloten En de ademzaktest, waarbij je 2 kilo lood op de ademzak legt om te kijken of het systeem niet lekt voldeed niet, de ademzak liep vrij snel leeg door het overdrukventiel van de ademzak, geen probleem volgens de instructeur gelukkig niet mijn systeem dacht ik nog. Ook de fles 5 liter met EAN 32 en de reserve fles 3 liter met de octopus en de BC inflator worden aangesloten. Ook de circulatie test met een nieuwe flow meter (was net binnen gekomen) gaf een te hoge flow waarde en word onbegrepen aan de kant geschoven.
 
Voordat we met een zodiak naar de zuidzijde van het rif gebracht worden, zouden we eerst op 3 meter het systeem schoonmaken. Dat betekent dat je 3x inademt en door de neus weer uitademt, en kijken of ik goed was uitgetrimd na wat extra lood deden we wat testjes (instructeur doet voor en cursist doet na) en gingen we weer omhoog waar ik de instructeur erop wees dat hij het schoonmaken van het systeem vergeten was, als dit de voorbode voor de duik was dan … dacht ik nog.
 
Na door de zodiak extra ver te zijn gedropt hebben we eerst het systeem schoongemaakt en duiken we onder, en komen al snel op een diepte van 34,4 meter. Door het gesloten systeem kan je door je ademhaling je trim niet regelen en dus alleen door lucht in je vest uit te trimmen das even wennen. Ademhalen met een rebreather voelt anders, de lucht is warm en vochtig en de ademzak drukt in je rug. Verder heb ik het gevoel dat de lucht vrij snel door het overdrukventiel gaat? Na 10 minuten zit ik dan ook al op 100 bar en geef dit aan en na 15 minuten zit ik al op 50 bar dan schrikt hij toch. We zitten dan op 23 meter diepte als hij aan geeft om de systemen te wisselen aan het oppervlak, zo gezegd zo gedaan.
 
Afdalend naar 15 meter ademt hij nog van de omgewisselde rebreather. Als ik even later weer kijk ademt hij van de octopus die zit aan de 3 liter fles. c.a. 5 minuten later laat hij mij zijn barmeter zien die staat op 10 bar ik haal meteen mijn octopus tevoorschijn maar hij maakt geen aanstalten om die te pakken. Even later geeft hij het geen lucht teken en met de octopus nog in mijn hand heeft hij die zo te pakken. Ik vraag of hij omhoog wil maar nee hoor gewoon doorgaan, na 43 minuten komen we gedwongen boven omdat er in zijn systeem die ik dus om heb minder lood zit en ook omdat mijn 3 liter fles bijna leeg is. Eenmaal boven zitten we nog vrij ver van de kust en moeten een eind snorkelen, als ik al snorkelend vraag hoe dit mogelijk is kan hij die vraag niet beantwoorden.
 

Achteraf (na wat drammen) is gebleken:
 
Dat de instructeur niet was opgeleid met dit systeem.
Dat ik het lekkende systeem heb gekregen waardoor de lucht te snel door het overdrukventiel verdween.
Dat de systemen geleend zijn van een andere duikschool.
Dat wij de eerste waren die met de geleende systemen duiken.
 
Een aantal leermomenten voor de volgende keer, afijn duiken in Egypte is nooit saai.
 

UITNODIGING

Een jaar geleden dus de hoogste tijd Wat?  Lolee onderwaterhockeytoernooi Wanneer?  Zaterdag 18 mei 2013 Voor? 1e en 2e klasse teams Waar?  Sportpark te Almelo Tijd? Captains meeting 13:30 uur eerste wedstrijd 14:00 Kosten? 70 euro per team Eten?  10 euro pp opgave vereist Afterparty?  In ons clubhuis Slapen?  Beperkt aantal slaapplaatsen

Aanmelden voor 20 april Toernooigeld graag contant betalen op toernooidag

Tot ziens op 18 mei 2013