Siegburg Duitsland 15-2-2014
Duiktoren Dive 4 Life

Gea, Jan, Paul, Kees, Nico, Martilde, Sinie, Rob, Odet, (broer Odet), Thom, Ronald, Lars, Yvonne, Irma, Gerrit

“Galathea vindt Atlantis in Siegburg”

Piep,piep,piep ………… piep,piep,piep…………..piep,piep,piep………. Nu al ?
Ik lig net in bed. O ja, we gaan duiken in Siegburg.
De auto heb ik gisteren al bepakt met onze duiksets en de tank is vol.
Wassen en eten en dan naar Irma. We hebben afgesproken dat ik om 6:10 uur bij Irma ben en daarna Kees op halen.
Op weg naar Kees komt uit het niets Paul ons achterop bij Hengelo. Afgeleid door zijn rechtse inhaal manoeuvre nemen we ook de afslag naar Enschede.
STOM, we moeten eerst Kees op halen, dus maar weer terug.
Na snel een bakje koffie bij Kees vertrekken we.

Alles in gepakt gaan we op weg naar Dive4live in Siegburg. Daar willen we duiken naar 20 m in de duiktoren. De reis verliep vlot, we kwamen om 8:45 uur aan.
Onze duikuitrusting moeten we van de auto naar de 1e verdieping slepen. Gelukkig is er een lift.
Aangekomen bij bad bleek dat “Die Hollanders groep” zich al aangemeld hadden. Voor ons dus eenvoudig, direct om kleden.
De 1e groep krijgt een blauwe armband om omdat we van 9 tot 11 uur mogen duiken.
Alle sets worden opgebouwd op de banken rondom het bad. Ondertussen breekt de stress een beetje uit bij Yvonne. Zij is haar kluissleutel kwijt, deze vindt ze uiteindelijk bij Jan in z’n tas. Hoe hij daar terecht is gekomen was voor iedereen de vraag..??
Tik, tik, op mijn schouder. Irma maakt mij attent dat lenen van een fles goed is, maar wel graag vol inleveren. Nu sta ik aan de kant met maar 90 bar.
Ik moet nu snel de fles voor haar vullen om het goed te maken.
De vuller van de duiktoren wil de keuringsdatum van de fles zien. Hij heeft zelf al een keer mee gemaakt dat de kraan er af is gevlogen. Gevolg, 6 weken in coma.
Bezweet lever ik de volle fles bij Irma in.

We gaan te water maar weten niet wat ons te wachten staat.
Voorzichtig kijk ik in de diepte en zie de Atlanta liggen. Mooi in het heldere water van 26 graden.
Kees, Irma en in dalen af naar 20m. Irma doet de afdaling rustig omdat ze niet goed kan klaren.
De oorzaak is waarschijnlijk dat ze vorige week verkouden is geweest. Dus ondanks dat je denkt dat de verkoudheid over is, kan het zijn dat bij het duiken blijkt dat het eigenlijk nog net niet over is.
Rond snuffelen over de bodem ontdekken we een stenen pergola met een bankje. Kijk in de hoek een grotje. We zwemmen naar binnen en zien voor ons een kleine doorgang naar het andere deel.
In het plafond zitten 2 gaten waar je ook door kunt zwemmen.
Aan de andere kant staat een schathuis. In de nok van het huisje glinsteren de kroonjuwelen van Atlantis. Wanneer ik dichter bij kom ontdek ik dat dit niet zo is. Het is opgesloten lucht die duikers uitgeblazen hebben. Deze lucht kan niet naar boven. Het lijkt op luchtbellen in het ijs.

Irma en Kees oefenen de noodopstijging zodat Irma dit ook gaat beheersen.
Bij deze opstijgen volg ik hun naar boven. Op eens schrik ik mij een hoedje. Iets raakt mij aan. Zo te voelen geen duiker. Het blijft tegen mij aan drukken. Voorzichtig kijk ik op zij en zie iets grijs. Ik wil omhoog maar het houd mij tegen. De puntige druk neemt toe. Dan zie ik een grijs lang voorwerp weg draaien en voel ik het drukken tegen mijn vin. Ik kijk om en zie tot mijn schrik een haai van mij weg draaien. Van alles gaat door je hoofd maar dan ineens bedenk ik mij, “je bent in een duiktoren”.
De haai bevind zich in het midden van de toren op een diepte van 10 m. Hij zit vast aan een lang touw die vast zit op de bodem. Dus niets aan de hand.

Verder zwemmen we naar het bovenste deel op een diepte van 7 m. Hier bevinden zich ook huisjes en zelfs een beelden galerij. Stoere heer en een mooie dame staan daar op wacht om de duikers in de gaten te houden. Bij het vergaan van Atlantis is er ook een bootje gezonken. Deze is op de rand blijven steken en hangt nog net voor de drop-off. Ik zwem over de boot richting de boeg en kijk over de rand in het diepe. Dan ineens moet ik denken aan de film over de Titanic. Roos zie ik samen met Jack staan op de boeg van het schip.
Ondanks de 26 graden wordt het nu toch wel iets fris na 50 min duiken. We houden het voor gezien en gaan naar boven.

We drinken een bakje koffie en praten over een 2e duik. (Dit bakje kwam Kees letterlijk duur te staan. Hij was vergeten het bekertje onder het koffieautomaat te zetten en zag zo de koffie weglopen in het opvangbakje!)
Kees heeft het wel gezien en Irma heeft het koud. Ik zal nog een 2e moeten maken omdat ik belooft heb om Lars op de foto te zetten. Het was voor Lars een bijzondere duik omdat hij met Jan de diepte in mocht.
10:45 ga ik te water. Jan, Lars, Nico en Mathilde zijn al voor de 2e duik in het water.
Lars duikt mooi rustig achter Jan aan. Ik maak een paar foto’s en daal nog keer af naar de diepte.
Terug gekomen wordt ons mede gedeeld dat we veel te lang in het water zitten.
Er ontstaat een discussie met het personeel van de duiktoren. Ze melden dat we 5x 2 uur moeten gaan betalen. Jan die deze duik georganiseerd heeft en de afspraken met de eigenaar gemaakt heeft gaat het op zich nemen.
Na een kwartier komt er “witte rook” bij de balie en Jan komt melden dat alles geregeld is. Het blijkt dat vooraf gezegd is, “komt niet op 15 min aan” . Dit blijkt niet de bedoeling te zijn maar van 9 tot 11 uur.

Het is 12 uur en we krijgen honger. De helft van de groep is af vertrokken maar de oude garde weet wat traditie is bij Galathea, nl gezamenlijk eten.
Dus, hop, de stad in. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij pizzeria Milano. Hier hebben wij heerlijk gegeten. De pizza en spaghetti waren heerlijk. Gea, Yvonne en Irma kregen van de ober een roos. Deze waren overgebleven van gisteren (Valentijnsdag)!
Het was erg gezellig maar helaas is er een tijd van komen en van gaan. De tijd van gaan is nu gekomen.
We lopen terug naar de parkeerkelder waar mijn auto nog maar net in past. Gelukkig geen schade. Van hieruit ging ieder z’n eigen weg naar huis.
We mogen terug kijken op een mooie en gezellige duikdag in Dive4live in Siegburg.

 

Het was druk aan de plas.

Op 18 januari gaven veel duikers gehoor aan de uitnodiging van Galathea om samen te vieren dat de UK 269 10 jaar geleden is afgezonken. Toen was het (op 17 januari overigens) erg koud en guur. Nu scheen de zon en was het 10 graden. 

Om 12.00 uur kwamen de eerste auto’s aan. Al snel stond het vol aan het water en moest ook de berm langs de toegangsweg als parkeerplaats dienen. Rond de 25 man was er aanwezig. Naast eigen duikers van Galathea, ook gasten van omliggende duikverenigingen.  Neptunes, Tyros  en DON waren er met meerdere duikers .
Kees had gezorgd voor hamburgers met uienringen en “cup a soup”.  Na de duik ging dat er wel in.  Sommigen hadden de smaak te pakken en gingen voor een tweede duik.

Er is weer veel bijgepraat en afgelachen. Als “noabers”  (buren in het Twents) moet je zo nu en dan bij elkaar op de koffie . Met dezelfde hobby is er altijd wel stof tot praten.
Uiteraard was er voor iedereen ons jubileumstempel voor in het logboek. Het was al snel  16.00 uur en tijd om op te stappen.
Danielle heeft ook foto’s gemaakt. Die geven misschien nog wel beter de sfeer aan , dan dit verhaaltje.

De volgende verjaardag is 19 mei. Dan is Galathea zelf jarig. Ze wordt dan 34.
Maar voor het zover is zijn er nog voldoende andere activiteiten. Kijk maar op de Evenementen pagina.

Van wandelen wordt je hongerig.

Op zaterdag 11 januari staan om 14.00 uur in Azelo meer dan 20 mensen op de kruising  Grote Looweg en Secretaris Engelbertinkstraat.  We zijn door Mathilde en Nico uitgenodigd namens de Evenementencommissie van Galathea. We gaan wandelen over het landgoed Twickel.
Het weer zit niet mee. Dus komen goede wandelschoenen of laarzen en regenkleding / paraplu’s goed van pas.

De tocht voert ons door laaggelegen gebieden. Maar vlonders maken dat je er toch verder kunt zonder weg te zakken. Boven op de Deldeneres hebben we mooi uitzicht over de omgeving.
Bij de Noordmolen staat Jan zoals gebruikelijk met koffie en chocolademelk. Geen sterke drank dit keer.

Hugo en Lex lopen net als twee jonge honden meer dan strikt noodzakelijk is. Soms zijn we ze ook even kwijt.
Tegen het eind van de wandeling wordt het droog en komt zowaar even het zonnetje door.
Daarna in kolonne naar Borne waar we bij de Chinees een smakelijk buffet krijgen geserveerd.
En wat wij Hollanders ook niet onbelangrijk vinden: het kost niet veel.
Het geeft ook een aantal nieuwe gezichten de gelegenheid om Galathea beter te leren kennen.

Op naar de volgende activiteit: het 10- jarig jubileum van de UK269.
Zoals een bekende Almeloër had kunnen zeggen: ”Het stoplicht is rood, het stoplicht is groen; bij Galathea is altijd wat te doen.”

 

Oudejaarsduik aan de Leemslagenplas

Mooi weer, goed zicht, veel inschrijvingen. Alle ingrediënten waren aanwezig om van de laatste duik in 2013 een succes te maken. Ook waren er zes DON duikers aanwezig (Duiken Oost Nederland).

Voor deze gastduikers was het even wennen om onder een duikleider te duiken, maar ze pasten zich snel aan de regels van deze leider aan. Ook hadden ze erwtensoep en appelgebak meegenomen. Naast de oliebollen en de chocolademelk van Galathea was dit een welkome aanvulling.
Vanwege de lage watertemperatuur was de maximale duikduur 45 minuten, zodat je niet onderkoeld het water uitkwam.
Na de duik dus lekker eten, drinken en vooral ook bijkletsen. De geplande evenementen en opleidingen voor komend jaar werden besproken en iedereen wenste elkaar een goed uiteinde en een gezond 2014 toe. 

Jan Westerink.

Zoals elk jaar is er nu op een zaterdagavond in November weer van alles te doen in het Clubgebouw.

Het is weer de jaarlijkse filmavond. Diverse filmverslagen van duikreizen , die door leden zijn gemaakt het afgelopen jaar passeren de revue.Om 20.15 uur zijn er plm. 20 personen aanwezig.  Jan opent de bijeenkomst en neemt het programma door.  De rode draad is : het verleden; het heden en de toekomst.

Het verleden:

Film 1:
Verslag van de duikreis naar Egypte.  Mooie scherpe beelden gemaakt in coproductie door Kees en Gerrit. Kant en bootduiken. De Thistlegorm en The Blue Hole zijn twee van de duiklocaties,  die bezocht zijn. Irma beleefde haar Maidentrip, maar met hulp van haar buddy’s verliep alles vlotjes.

Film 2:
De duikreis naar Nordhausen in de voormalige DDR. Een filmverslag van Kees van 2 duiken in de Sundhaüsersee, met o.a. de onderwaterstad Nordhusia.

Van de grote edelkreeften in de Mówesee ,was alleen een fotoverslag van Harry. Soms vrijzwemmend, soms met velen samen in een hol. Ze zijn nogal wat groter dan onze zoetwaterkreeften en zijn niet bang uitgevallen.
Op zaterdag avond de voetbalwedstrijd op een groot scherm in het hotel, samen met de lokale bevolking. Een Nederlander in buitenlandse dienst maakte het winnende doelpunt.

Film 3:
Jan, Kees en DJ zijn met 3 anderen naar Scapaflow geweest. Heel veel immense wrakken. Ofwel in de woorden van Jan: “Staal; staal en nog eens staal. ”   Veel stroming en  veel kelpwouden.  De film is opgedragen aan 2 vermiste duikers , die door deze duikgroep levenloos terug gevonden is. Indrukwekkend.

Het heden (nabije toekomst):
Filmverslag van Dick Speelman over het afzinken van de UK 269 en beelden van het schip op de bodem. De reden is het 10 – jarig jubileum. Op 17 januari 2004 is de UK afgezonken.
Om dit te vieren worden er logboekstempels gemaakt. Ook zal er op de UK een gastenboek in de kist worden gelegd. Bezoekers kunnen zich daar  registreren. Verder  zullen andere verenigingen uitgenodigd worden om dit met ons te vieren.  Het concrete programma volgt nog; mede afhankelijk van de weersomstandigheden.

De toekomst:

In 2015 is het 35 jarig jubileum van Galthea.  Zijn we in 2010 naar Spanje geweest; nu staat Gozo op het programma. We blijven dus in de Middellandse zee.
Een promotiefilm van Calypso divers moet ons alvast in de juiste stemming brengen. Bootduiken met RIBS of een grote boot. Er zijn wrakken te beduiken en ook grotduiken zijn mogelijk.
Voor niet duikende mensen is er ook genoeg te beleven.

De hapjes tussendoor waren weer van Dirk Jaap Otten. Waarvoor dank. Ze smaakten  heerlijk.
Het was zo weer ruim na elven, toen de mensen weer huiswaarts gingen. Ook dit is Galathea. Ook boven water kunnen ze zich vermaken.
Het gezegde:  “Er is meer dan duiken, maar ik zou alleen niet weten wat ” , gaat dus niet altijd op.