Een verslag van Richard Nijhof

Zondag 12 augustus Fam Brienne en de Fam. Nijhof vertrekken naar estartit  in Spanje.

De eerste dagen rustig aan gedaan, de eerste duik hebben we gemaakt met Jan een Belg die al jaren in estartit woont en als “hobby” een eigen boot heeft een duikers meeneemt Jan die al 4300 duiken op zijn naam heeft staan kent de medes eilanden op zijn duimpje, samen met Danny ook een Belg die ik (Richard) al jaren ken van de camping in estartit samen gaan we de midelandse zee rond estartit verkennen.

Donderdag 16 augustus ‘ s middags 15:00 vertrekken we met de boot richting de medes eilanden, maar er is teveel stroming dus we gaan naar een andere duikplek genaamd “oetrera” via hoge golven en woeste zee komen we aan op de duikstek duikspullen klaar maken en aantrekken op de redelijk hoge golven valt toch niet mee, maar hup op de rand van de boot en hoppa achter over het water in. Daar gaat een wereld voor ons open, jeetje wat een kleur, en vis en lagere dieren, teveel om op te noemen. Jan liet ons de bijzondere plekjes onder water zien, waaronder een kreeft die in zijn schuilplaats zat, de kreeft kwam er zelf uit en Jan pakte de Kreeft op en liet hem aan ons zien, daarna zwom de kreeft weg, maar hier komt nog een vervolg op.

Maar we waren toch redelijk gestrest, de eerste duik in zeewater en de ruwe zee is slecht voor je luchtverbruik.
Dus waren we helaas met 40 minuten alweer boven.

Vrijdag 17 augustus om 15:00 zijn we weer op zee, we gaan richting punta salinas, op de boot trekken we onze duikspullen weer aan, en wie komen we daar tegen, de KREEFT hij was bij Michel in de jacket gezwommen, terug het water in gegooid en het beestje zwom weer weg, na een dag in de jacket te hebben gezeten.

Verder hebben we oa : zeekomkommers, inktvis, steenvis, kokerwormen, baarzen , steekmorsel, en nog veel meer gezien, deze duik zijn we 60 min onder water geweest.

Dinsdag: medes eilanden dolphin nord dolfijn gekust (traditie) hele grote baarzen, murenes, ( ECHT EEN HELE) grote aal.

Woensdag: medes eilanden, zeer grote zeebaarzen, een straat vol gorgonen in diverse kleuren erg indrukwekkend, weer zeer groete baarzen, vele soorten lipvissen, murenes, grot

Vrijdag: weer lekker gedoken, weer heel veel vis gezien, waaronder Murenes, Grote zeebaarzen, naaktslakken, steenvissen.

Maandag de laatste duik, we gaan weer richting de Medes eilanden, en daar zien we een stuk of 10 barracuda’s, en uiteraard veel vele soorten vis en lagere dieren, kortom een zeer geslaagde vakantie, waar wij veel geleerd hebben.

Richard en Michel

Een verslag van Richard Nijhof

Zondag 12 augustus Fam Brienne en de Fam. Nijhof vertrekken naar estartit  in Spanje.

De eerste dagen rustig aan gedaan, de eerste duik hebben we gemaakt met Jan een Belg die al jaren in estartit woont en als “hobby” een eigen boot heeft een duikers meeneemt Jan die al 4300 duiken op zijn naam heeft staan kent de medes eilanden op zijn duimpje, samen met Danny ook een Belg die ik (Richard) al jaren ken van de camping in estartit samen gaan we de midelandse zee rond estartit verkennen.

Donderdag 16 augustus ‘ s middags 15:00 vertrekken we met de boot richting de medes eilanden, maar er is teveel stroming dus we gaan naar een andere duikplek genaamd “oetrera” via hoge golven en woeste zee komen we aan op de duikstek duikspullen klaar maken en aantrekken op de redelijk hoge golven valt toch niet mee, maar hup op de rand van de boot en hoppa achter over het water in. Daar gaat een wereld voor ons open, jeetje wat een kleur, en vis en lagere dieren, teveel om op te noemen. Jan liet ons de bijzondere plekjes onder water zien, waaronder een kreeft die in zijn schuilplaats zat, de kreeft kwam er zelf uit en Jan pakte de Kreeft op en liet hem aan ons zien, daarna zwom de kreeft weg, maar hier komt nog een vervolg op.

Maar we waren toch redelijk gestrest, de eerste duik in zeewater en de ruwe zee is slecht voor je luchtverbruik.
Dus waren we helaas met 40 minuten alweer boven.

Vrijdag 17 augustus om 15:00 zijn we weer op zee, we gaan richting punta salinas, op de boot trekken we onze duikspullen weer aan, en wie komen we daar tegen, de KREEFT hij was bij Michel in de jacket gezwommen, terug het water in gegooid en het beestje zwom weer weg, na een dag in de jacket te hebben gezeten.

Verder hebben we oa : zeekomkommers, inktvis, steenvis, kokerwormen, baarzen , steekmorsel, en nog veel meer gezien, deze duik zijn we 60 min onder water geweest.

Dinsdag: medes eilanden dolphin nord dolfijn gekust (traditie) hele grote baarzen, murenes, ( ECHT EEN HELE) grote aal.

Woensdag: medes eilanden, zeer grote zeebaarzen, een straat vol gorgonen in diverse kleuren erg indrukwekkend, weer zeer groete baarzen, vele soorten lipvissen, murenes, grot

Vrijdag: weer lekker gedoken, weer heel veel vis gezien, waaronder Murenes, Grote zeebaarzen, naaktslakken, steenvissen.

Maandag de laatste duik, we gaan weer richting de Medes eilanden, en daar zien we een stuk of 10 barracuda’s, en uiteraard veel vele soorten vis en lagere dieren, kortom een zeer geslaagde vakantie, waar wij veel geleerd hebben.

Richard en Michel

Op de woensdag avonden is het mogelijk in overleg een introductie duik te maken.

Tijdens de introductieles krijg je een eigen duikuitrusting en instructeur toegewezen.

Je gaat eerst duiken in 1 meter water diepte en als je vaardigheden het toelaten kan je daarna afdalen naar 3 meter in het zwembad

Tijdens de introducties wordt kort de basis theorie van het duiken uitgelegd en wat je als duiker wel en juist niet moet doen onderwater. Verder worden de gebruikte duikmaterialen zeer beknopt besproken en uitgelegd waar deze voor dienen.

Het tijds schema van de Introductieles ziet er als volgt uit:

20:10 – Verzamelen in de hal van Zwembad
20:30 – Aanvang introductieles in het zwembad
21:30 – Einde introductieles.

 

Vereisten
Een minimale leeftijd om mee te kunnen doen aan de introductieles is er niet echt.

Iedereen kan duiken en voor iedereen wordt een plan op maat gemaakt. Wel kan het betekenen dat niet dieper wordt gedoken dan 1 meter.

De introductieles kost 15 euro .

 

Vrijwaring Formulier introductieles

Vooraf aan de introductie les moet een vrijwaringformulier  worden getekend.
Hierin geef je aan dat je gezond bent en meedoet op eigen risico.

Opgeven kan je via Karel Wijermars

Wim Boks benoemd tot erelid van OWSV Galathea

Op zaterdag 8 september jl. is Wim Boks benoemd tot erelid van onderwatersportvereniging Galathea. Deze benoeming vond plaats tijdens de jaarlijkse verenigings barbecue in het clubhuis te Almelo. Het bestuur en de leden hebben deze eretitel uitgereikt vanwege de grote actieve inzet en betrokkenheid van Wim Boks sinds de oprichting van OWSV Galathea in mei 1980.

Tijdens de feestelijke benoeming van Wim Boks tot erelid, overhandigde Joop Kuiper, de voorzitter van OWSV Galathea, een glazen sculptuur. Wim Boks was erg blij met zijn benoeming tot erelid, en nam de sculptuur graag in ontvangst.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wim Boks is na zijn opleiding tot brandweerduiker en sportduiker in de begin jaren ’70 vrijwel direct na de oprichting van OWSV Galathea lid geworden. Vanaf het begin is Wim actief geweest als trainer en instructeur bij het opleiden van Galatheanen. Tevens heeft Wim in de loop van de jaren vele officiële functies bekleed binnen OWSV Galathea.

In 1984 is op zijn initiatief Galathea’s jeugdafdeling opgericht en dat was direct een groot succes. Eerst als snorkelgroep, later in combinatie met het jeugdduiken. Wim is daar tot en met 1999 actief bij betrokken gebleven. In 2005 ontving Wim de egards voor zijn 25-jarig lidmaatschap. Tot op de dag van vandaag, ook al ging later het eigenlijke persluchtduiken fysiek niet meer, is Wim actief en betrokken gebleven.

Quelques Plongées en Belgique (Enkele duiken in België).

Afgelopen week is Jan W. erg druk geweest met duiken. Overal ritselt hij buddies vandaan. Harry heeft ervaren hoe leuk, maar ook vermoeiend het is om 8 duiken te maken binnen één week. En ook niet bepaald naast de deur.  Vinkeveen stond op het programma, maar nu doen we verslag van de dagreis naar de Belgische Ardennen. Om 7.00 uur vertrekken Jan, Kees en Harry naar het Zuiden. Het doel van de reis is Sprimont en La Gombe. Beide zijn steengroeves, die onder water gelopen zijn. La Gombe is vrij bekend, maar Sprimont wat minder. Deze liggen echter vlak bij elkaar en dus te doen op één dag. Om 10.15 uur  bereiken we met hulp van de Tom Tom  het dorpje Sprimont .  Enigszins verscholen ligt daar de steengroeve. Er zijn al heel wat duikers. We melden ons in het restaurant. Waar moeten we ons melden?  Harry kent wat Frans en moet dat probleem maar oplossen. Voor € 3 p.p. mogen we duiken. Wel even een lijst invullen. Ze controleren niet of we voldoende gebrevetteerd zijn. De groeve (carrière op zijn Frans) is niet groot. Zo’n 30 m bij 90 m. Wel moet je 35 m. afdalen voordat je aan het water staat. Ook daar zijn de problemen nog niet voorbij. Klunend over gladde rotsen kom je bij het water. Herinneringen aan Zeeland, toen er nog geen instapsteigers waren komen boven. Jan komt ondersteboven in het water terecht .  Met een droogpak valt het dan niet mee om weer in de normale duikpositie te komen.  Maar met een beetje hulp komt dat ook weer goed. Het is vrij stoffig, maar er zit vrij veel vis, vooral karpers en ruisvoorns. Volgens de site moet hij 28 m. diep zijn, maar dat hebben we niet gevonden. De teller stopt bij 23 m. Na de duik ook de hele klim weer naar boven. Er is een lift voor de flessen, maar dan moet je boven nog een heel eind sjouwen eer we bij de auto zijn, dus wagen we de klim maar weer met volle bepakking. En het valt mee.

Het is middag , dus moet er gegeten worden. Jan stoot Harry aan en wijst naar een groepje dat aan het eten is. Dat lijkt me lekker zegt hij enthousiast. Harry geeft  de serveerster aan dat we het menu willen, dat Jan bedoelt. Het blijkt “Paves sur Pierre” te heten. Het duurt een eeuwigheid voordat de bestelling komt. Waar komen ze nu toch mee aangelopen?  Een houten framewerk met daarin een gloeiend hete steen. Er volgen nog  twee van deze combinaties. Voor elk van ons één. Er ligt een hele grote rauwe biefstuk op.

Geschrokken kijkt Jan naar het tafereel. Wat hebben we nu toch besteld?  Maar het valt mee. De biefstuk is lekker mals en in plakjes te bakken. Je kunt zelf bepalen hoe ver je wilt door bakken. Grote Vlaamse frieten erbij en de hebt genoeg voor de rest van de dag.

Later dan de planning komen we in La Gombe. Bij de inschrijving roept de man dat we wel kunnen duiken, mits we binnen 15 minuten “ à l`eau” zijn ofwel in gewoon Nederlands “in het water liggen” Harry is als eerste klaar en meldt zich bij de “moniteur” aan de waterkant. We mogen er nog wel in al is het al 15.00 uur geweest (de deadline). Ook hier is het stoffig. We vinden een vliegtuig, een grote silo en nog wat attributen. Na 40 minuten zijn we onder het ponton belandt, waar we het water in gingen. We komen vanuit de diepte op een plateau. Daar is het 11 m. diep. We worden plotseling omsingeld door hele hordes karpers, ruisvoorns en steuren. Vooral de steuren zijn erg brutaal. Ze stoten je aan, schuren vlak langs je heen. Als je de hand uitsteekt, moet je oppassen dat deze niet in hun bek verdwijnt. Wel raar dat er helemaal geen andere duikers meer te zien zijn. Maar die gedachte verdwijnt al weer snel bij het zien van al deze activiteit. Als we boven komen, blijkt iedereen al weg te zijn. Alleen de “moniteur”is er nog. Hij is niet echt kwaad, maar het hek gaat wel meteen achter ons dicht als we weer naar de auto lopen. Dus blijkbaar zijn we te lang weggebleven. Kees meende ook al getik gehoord te hebben. De man heeft ons willen aangeven dat we naar boven moesten komen. In het restaurant kijken we op de maquette hoe het er onder water uitziet. Jammer dat we dat voor de tijd niet meer konden, want we hebben enkele mooie objecten gemist. Maar alle vis voor ons alleen, maakt veel goed.

Een impressie filmpje van youtube (van Krottix1976’s)

Om 21.00 uur draait Jan de oprit van zijn huis in Enter op. Gea moet onze verhalen aanhoren, maar is er niet echt bij met de gedachten. Haar eerste kleinkind kan elk moment geboren worden. Zou Jan daarom zo druk zijn? Moet hij nog wennen aan de gedachte om opa te worden?

Quelques Plongées en Belgique (Enkele duiken in België).

Afgelopen week is Jan W. erg druk geweest met duiken. Overal ritselt hij buddies vandaan. Harry heeft ervaren hoe leuk, maar ook vermoeiend het is om 8 duiken te maken binnen één week. En ook niet bepaald naast de deur.  Vinkeveen stond op het programma, maar nu doen we verslag van de dagreis naar de Belgische Ardennen. Om 7.00 uur vertrekken Jan, Kees en Harry naar het Zuiden. Het doel van de reis is Sprimont en La Gombe. Beide zijn steengroeves, die onder water gelopen zijn. La Gombe is vrij bekend, maar Sprimont wat minder. Deze liggen echter vlak bij elkaar en dus te doen op één dag. Om 10.15 uur  bereiken we met hulp van de Tom Tom  het dorpje Sprimont .  Enigszins verscholen ligt daar de steengroeve. Er zijn al heel wat duikers. We melden ons in het restaurant. Waar moeten we ons melden?  Harry kent wat Frans en moet dat probleem maar oplossen. Voor € 3 p.p. mogen we duiken. Wel even een lijst invullen. Ze controleren niet of we voldoende gebrevetteerd zijn. De groeve (carrière op zijn Frans) is niet groot. Zo’n 30 m bij 90 m. Wel moet je 35 m. afdalen voordat je aan het water staat. Ook daar zijn de problemen nog niet voorbij. Klunend over gladde rotsen kom je bij het water. Herinneringen aan Zeeland, toen er nog geen instapsteigers waren komen boven. Jan komt ondersteboven in het water terecht .  Met een droogpak valt het dan niet mee om weer in de normale duikpositie te komen.  Maar met een beetje hulp komt dat ook weer goed. Het is vrij stoffig, maar er zit vrij veel vis, vooral karpers en ruisvoorns. Volgens de site moet hij 28 m. diep zijn, maar dat hebben we niet gevonden. De teller stopt bij 23 m. Na de duik ook de hele klim weer naar boven. Er is een lift voor de flessen, maar dan moet je boven nog een heel eind sjouwen eer we bij de auto zijn, dus wagen we de klim maar weer met volle bepakking. En het valt mee.

Het is middag , dus moet er gegeten worden. Jan stoot Harry aan en wijst naar een groepje dat aan het eten is. Dat lijkt me lekker zegt hij enthousiast. Harry geeft  de serveerster aan dat we het menu willen, dat Jan bedoelt. Het blijkt “Paves sur Pierre” te heten. Het duurt een eeuwigheid voordat de bestelling komt. Waar komen ze nu toch mee aangelopen?  Een houten framewerk met daarin een gloeiend hete steen. Er volgen nog  twee van deze combinaties. Voor elk van ons één. Er ligt een hele grote rauwe biefstuk op.

Geschrokken kijkt Jan naar het tafereel. Wat hebben we nu toch besteld?  Maar het valt mee. De biefstuk is lekker mals en in plakjes te bakken. Je kunt zelf bepalen hoe ver je wilt door bakken. Grote Vlaamse frieten erbij en de hebt genoeg voor de rest van de dag.

Later dan de planning komen we in La Gombe. Bij de inschrijving roept de man dat we wel kunnen duiken, mits we binnen 15 minuten “ à l`eau” zijn ofwel in gewoon Nederlands “in het water liggen” Harry is als eerste klaar en meldt zich bij de “moniteur” aan de waterkant. We mogen er nog wel in al is het al 15.00 uur geweest (de deadline). Ook hier is het stoffig. We vinden een vliegtuig, een grote silo en nog wat attributen. Na 40 minuten zijn we onder het ponton belandt, waar we het water in gingen. We komen vanuit de diepte op een plateau. Daar is het 11 m. diep. We worden plotseling omsingeld door hele hordes karpers, ruisvoorns en steuren. Vooral de steuren zijn erg brutaal. Ze stoten je aan, schuren vlak langs je heen. Als je de hand uitsteekt, moet je oppassen dat deze niet in hun bek verdwijnt. Wel raar dat er helemaal geen andere duikers meer te zien zijn. Maar die gedachte verdwijnt al weer snel bij het zien van al deze activiteit. Als we boven komen, blijkt iedereen al weg te zijn. Alleen de “moniteur”is er nog. Hij is niet echt kwaad, maar het hek gaat wel meteen achter ons dicht als we weer naar de auto lopen. Dus blijkbaar zijn we te lang weggebleven. Kees meende ook al getik gehoord te hebben. De man heeft ons willen aangeven dat we naar boven moesten komen. In het restaurant kijken we op de maquette hoe het er onder water uitziet. Jammer dat we dat voor de tijd niet meer konden, want we hebben enkele mooie objecten gemist. Maar alle vis voor ons alleen, maakt veel goed.

Een impressie filmpje van youtube (van Krottix1976’s)

 

Om 21.00 uur draait Jan de oprit van zijn huis in Enter op. Gea moet onze verhalen aanhoren, maar is er niet echt bij met de gedachten. Haar eerste kleinkind kan elk moment geboren worden. Zou Jan daarom zo druk zijn? Moet hij nog wennen aan de gedachte om opa te worden?

Wil je graag mee doen met de Activiteiten dag en of de BBQ!

Geef je dan op via onderstaande link.

ec@galathea.nl

Of klik Activiteit en BBQ voor meer info.

Het is vrijdag 1 juni s’ morgens om 6.00 uur. In diverse huizen in Hengelo, Almelo en Enter is het een drukte van belang, want de auto moet worden ingepakt met duikspullen , koffers met kleding en kratjes met levensmiddelen (hoort bier daar ook bij??)

Er zijn meer wegen naar Rome, maar ook naar Hemmoor. Sommigen nemen de 31 via Oldenburg en anderen staan in de file op de snelweg tussen Osnabrück en Bremen.

Om 10.15 uur zijn Gerrit en Harry er al. Kees en Jan volgen al snel. Zij staan om 11.00 al aan de waterkant. Als we te water willen zien we Lizette en Steven. Danielle en Martin zijn nog iets later. Karel moet nog werken en komt pas ’s avonds.

Kees en Jan willen tot de bodem via de Ruttler. (hoe diep is dat???). Gerrit en Harry gaan ook via de Ruttler, maar vinden 32 m voldoende om mee te beginnen.

’s Middags met zijn allen naar Pommi-Paul voor een “Riesen currywurst und Pommes”.
Dan de tweede duik (voor Martin, Danielle en Steven de eerste duik). Weer naar de Ruttler en dan linksom naar Einstieg 1. Super goed zicht en zeer veel vis. Voor nabij Einstieg 1 wemelt het van de forellen, de ruisvoorns met hun rode vinnen en baarzen.
Martin en Steven waren we inmiddels kwijt. Zij zwommen door want Steven zuipt lucht  en waren dus al eerder uit het water. (Steven is dus geen drankorgel, maar een luchtorgel).

 

Gerrit filmt onderwater dat het een lieve lust is. Harry maakt OW- foto’s . Martin /Danielle hebben ook (bovenwater-)foto’s aangeleverd.
Als Karel arriveert gaan we wat eten. Het pizza-restaurant zit vol dus wijken we uit naar “de Griek”. Ook daar is het goed eten en drinken. Karel wil nog graag een nachtduik, dus Harry drinkt nog geen alcohol.
Om 23.00 uur gaan we duiken. Er is veel te zien bij Einstieg1. Baarzen , die volop jagen. Zo ook forellen. Als we om 00.30 uur terugkomen is iedereen net naar bed.

De volgende ochtend ontbijten met gebakken eieren. Dan weer een duik. Nu vanaf Einstieg 4. We vinden een jacht. Vlak bij ligt ook een zeiljacht, maar Gerrit , Karel en Harry hebben deze niet gezien. Moeten we ’s middags nog maar een keer terug.
Het weer valt 100 %^mee. De vorige dag ook al. Op het terrein zelf is nu ook een snackbar open. We hoeven dus niet naar Pommi-Paul.
We zien Elke, die vorig jaar onze gids was in Noorwegen. Dan volgt er weer eenduik. Karel , Gerrit en Harry willen het gemiste zeiljacht Hemmoor opzoeken. Anderen duiken op het vliegtuig.

’s Avonds naar het Schnitselrestaurant.  Goed eten en heel veel voor betrekkelijk weinig geld. Bij nader inzien gaan Karel en Harry toch maar niet de nachtduik maken.

Daarna in het huisje nog een paar afzakkertjes en dan is het weer bedtijd.

Op zondag inpakken, sleutel inleveren en dan de laatste duik. Danielle haakt af, want ze heeft in haar natpak al te veel moeten afzien.
Een laatste currywurst en dan weer huiswaarts. Hoe dichter bij  Nederland , hoe slechter het weer. Hebben wij even geluk gehad.
Hopelijk wekt dit verslag, de foto’s en de film de interesse van anderen voor deze duikstek. Goed zicht, veel vis en qua diepte en moeilijkheidsgraad voor elk wat wils.

Er zijn ook foto’s gemaakt. Klik op onderstaande links.

Foto’s van Harry Brummelhuis

Foto’s van Danielle & Martin

 

Ook zijn filmpjes beschikbaar op Youtube, van Gerrit ter Hoek. 
 

Het is vrijdag 1 juni s’ morgens om 6.00 uur. In diverse huizen in Hengelo, Almelo en Enter is het een drukte van belang, want de auto moet worden ingepakt met duikspullen , koffers met kleding en kratjes met levensmiddelen (hoort bier daar ook bij??)

Er zijn meer wegen naar Rome, maar ook naar Hemmoor. Sommigen nemen de 31 via Oldenburg en anderen staan in de file op de snelweg tussen Osnabrück en Bremen.

Om 10.15 uur zijn Gerrit en Harry er al. Kees en Jan volgen al snel. Zij staan om 11.00 al aan de waterkant. Als we te water willen zien we Lizette en Steven. Danielle en Martin zijn nog iets later. Karel moet nog werken en komt pas ’s avonds.

Kees en Jan willen tot de bodem via de Ruttler. (hoe diep is dat???). Gerrit en Harry gaan ook via de Ruttler, maar vinden 32 m voldoende om mee te beginnen.

’s Middags met zijn allen naar Pommi-Paul voor een “Riesen currywurst und Pommes”.
Dan de tweede duik (voor Martin, Danielle en Steven de eerste duik). Weer naar de Ruttler en dan linksom naar Einstieg 1. Super goed zicht en zeer veel vis. Voor nabij Einstieg 1 wemelt het van de forellen, de ruisvoorns met hun rode vinnen en baarzen.
Martin en Steven waren we inmiddels kwijt. Zij zwommen door want Steven zuipt lucht  en waren dus al eerder uit het water. (Steven is dus geen drankorgel, maar een luchtorgel).

 

Gerrit filmt onderwater dat het een lieve lust is. Harry maakt OW- foto’s . Martin /Danielle hebben ook (bovenwater-)foto’s aangeleverd.
Als Karel arriveert gaan we wat eten. Het pizza-restaurant zit vol dus wijken we uit naar “de Griek”. Ook daar is het goed eten en drinken. Karel wil nog graag een nachtduik, dus Harry drinkt nog geen alcohol.
Om 23.00 uur gaan we duiken. Er is veel te zien bij Einstieg1. Baarzen , die volop jagen. Zo ook forellen. Als we om 00.30 uur terugkomen is iedereen net naar bed.

De volgende ochtend ontbijten met gebakken eieren. Dan weer een duik. Nu vanaf Einstieg 4. We vinden een jacht. Vlak bij ligt ook een zeiljacht, maar Gerrit , Karel en Harry hebben deze niet gezien. Moeten we ’s middags nog maar een keer terug.
Het weer valt 100 %^mee. De vorige dag ook al. Op het terrein zelf is nu ook een snackbar open. We hoeven dus niet naar Pommi-Paul.
We zien Elke, die vorig jaar onze gids was in Noorwegen. Dan volgt er weer eenduik. Karel , Gerrit en Harry willen het gemiste zeiljacht Hemmoor opzoeken. Anderen duiken op het vliegtuig.

’s Avonds naar het Schnitselrestaurant.  Goed eten en heel veel voor betrekkelijk weinig geld. Bij nader inzien gaan Karel en Harry toch maar niet de nachtduik maken.

Daarna in het huisje nog een paar afzakkertjes en dan is het weer bedtijd.

Op zondag inpakken, sleutel inleveren en dan de laatste duik. Danielle haakt af, want ze heeft in haar natpak al te veel moeten afzien.
Een laatste currywurst en dan weer huiswaarts. Hoe dichter bij  Nederland , hoe slechter het weer. Hebben wij even geluk gehad.
Hopelijk wekt dit verslag, de foto’s en de film de interesse van anderen voor deze duikstek. Goed zicht, veel vis en qua diepte en moeilijkheidsgraad voor elk wat wils.

Er zijn ook foto’s gemaakt. Klik op onderstaande links.

Foto’s van Harry Brummelhuis

Foto’s van Danielle & Martin

 

Ook zijn filmpjes beschikbaar op Youtube, van Gerrit ter Hoek. 
 

Galatheanen in België.

Zaterdag 12 mei is het in diverse huizen in Almelo  en omstreken al vroeg een drukte van belang. Duikspullen worden ingeladen, collegaduikers opgehaald. De reden van al die drukte is een bezoek aan onze zuiderburen. Nemo 33  in Brussel en het Zilvermeer in Mol staan op het programma.

Onderweg komen diverse auto’s elkaar tegen. Samen even een kop koffie drinken en dan weer verder. Bij Breda komt er een kink in de kabel. De weg die Miep, onze electronische gids ons wijst,  is afgesloten. We moeten van de snelweg af. Zou ze de weg nu nog wel weten? We worden langs allerlei secundaire wegen gestuurd. Maar uiteindelijk komen we toch nog op tijd in Brussel aan.

Volgens onze gegevens mogen de  0 –sters  uit onze groep maar tot 5 meter.. Dat is dan wel zonde van het geld. Jan overlegt met de caissière en mits onder begeleiding en verantwoording van een instructeur (Kees dus), mogen ze toch dieper. Dat is dus ook geregeld. Er zijn diverse 4-* mee, dus aan begeleiding ontbreekt het ook niet.


Wat is het water warm. 31 graden. Op 5 m. ligt een auto, op 10 m. zijn grotjes  en dan gaapt de afgrond. De eerste 10 minuten mag je alleen snorkelen. De auto is ook zonder perslucht goed bereikbaar.
Dan gaat de bel en mogen de flessen worden opgetuigd. Alleen je eigen masker, eigen computer en voor sommigen eigen vinnen mogen gebuikt worden. En kleine camera’s.

Langzaam dalen we af. Het trimmen is erg eenvoudig. Je hebt geen (droog)pak dat lucht bevat en samengedrukt kan worden.
Op 10 m . zie je de toegang naar de grotten. Maar dat is voor straks. Eerst maar eens de diepte opzoeken. Zwevend over de rand kijk je de diepte in. Onder ons zweven duikers en luchtbellen stijgen op. Deze luchtbellen prikken op je borst. Met een beetje fantasie lijkt het alsof je als parachutist door de lucht zweeft. Onder je en boven je zweven collega’s van je.
Op de bodem krijgen een paar mensen een hand. Zij hebben hun diepterecord verbroken. 

Even meten hoe diep het hier is. De computer geeft op de bodem 34,5 m. aan.
Omhoog kijkend zie je luchtbellen steeds groter worden. Wel oppassen dat je niet in deco raakt.. Op 4 min van de nultijd stijgen we weer op . Gelijk zie je de nultijd weer oplopen. Op 15 m. hangt Richard, samen met Jan. Jan gaat nu verder de diepte in samen met Dirk Jan. Wij ontfermen ons over de  0 –sters. 
We gaan de grotten in. We kijken omhoog. Daar zit een luchtbel. We kunnen zelfs even de automaat uit doen en een paar woorden wisselen.
Op 5 m. bij de auto kunnen we de veiligheidsstop maken. Na 46 minuten zijn we weer boven.
 

Op naar Mol.

Het is nog 80 minuten rijden naar Mol, maar gelukkig wel de goede kant op.
Daar eten we eerst wat. Een hotdog blijkt daar een frikadel te zijn. De grote Vlaamse frieten smaken ook goed. Jan heeft geregeld dat een medewerker uit het restaurant een korte briefing geeft.
Kees deelt de buddyparen in en we kunnen opzoek naar de verzonken stad Atlantis, naar de Yorin, een scheepswrak en zo hier en daar een klein visje.
Mooie dames in allerlei verleidelijke poses wachten ons op onder water. En mannetjes met rare hoedjes op. Een begraafplaats zien we ook nog en  een brede trap omhoog. En natuurlijk het scheepswrak, al heeft niet iedereen die gevonden. Het zicht was redelijk, al moest je dan de sporen van je mededuikers wel ontwijken.
Na afloop nog even wat kletsen en dan rest ons nog de reis naar huis. Weer een voorbeeld van een mooi clubevenement.