Duiken in de Ardennen

Duiken in de Ardennen.

Het is 24 oktober. De laatste zaterdag van de herfstvakantie.  Na een midweek in de Hunsrück met partner en jongste dochter , die een paar dagen uit Schotland overgekomen is, nu weer vroeg op om met 3 mededuikers naar België te gaan.
Om 6.15 uur ben ik bij Peter. Na een voorspoedige reis treffen we Jan en Paul om 9.20 uur in Sprimont bij carriere La Lillé.
Eerst inschrijven en alvast de befaamde “Paves sur Pierres” reserveren.  Dat mag ik doen omdat ik een woordje Frans spreek.

Dan omkleden en de lange afdaling naar de steengroeve maken.  Het zicht is prima. Met mijn gopro camera kan ik de karpers en steuren goed in beeld krijgen.

Om 12.00 uur had ik het menu besproken, dus na het fles vullen schuiven we aan en wachten af wat komen gaat. Het duurt toch nog eventjes. De stenen ,waarop de reuzenbiefstuk wordt geserveerd hebben veel tijd nodig om op te warmen.  Maar dan is het genieten van een heerlijk stuk vlees.

Om 14.00 uur zijn we in La Gombe.  Ook daar even inschrijven. We gaan om 14.45 uur “à l’eau”.
We komen een vliegtuig tegen , een rupsvoertuig en dan gaan Peter en ik naar het plateau om 14 meter diepte onder het ponton bij de instap. Daar zit nl. heel veel vis.  Jan en Paul willen eerst nog naar de grotten op het diepste punt  (30 meter).

Op kompas bereiken we moeiteloos het plateau en we geven ons over aan de indrukwekkende taferelen, die we zien. De camera loopt continu. De ene steur na de ander en heel veel kapers en ruisvoorns komen voorbij de cameralens.

Na 10 minuten komen ook Jan en Paul erbij. We blven nog 20 minuten hangen. Als we eruit gaan zijn we 66 minuten onder water geweest.

Na het omkleden nog wat drinken en dan weer richting Twente.  Nog ruim 3 uur rijden, daarna flesvullen in het clubgebouw en thuis de spullen spoelen. Na een dag van 16 uur “werken” is het tijd voor de borreltje en dan naar bed.
Voor de statistieken:

Duik 649 en 650 in mijn logboek bijgeschreven.
660 km gereden .  Maximale duikdiepte 21.6 meter.  Totale duikduur :    1:56 uur.

 In 650 duiken precies  502 uur onder water onder water geweest.

UK269 update

Goedendag,

Ik was op zoek naar info over dit schip, en lees tot mijn verbazing en ook wel een beetje verdriet dat het schip niet meer bestaat omdat het uitgebrand en nu afgezonken is.

Het doet me verdriet dat dit mooie schip uitgebrand is, maar ik vind het wel fijn dat ze nog steeds een functie vervult .

Ik ben de dochter van de eigenaar uit Erica. Mijn vader, G. Karten heeft het schip op 26 september 1974 gekocht. Toen was het nog de UK 129.
Omdat blijven voeren van een bestaand UK registratienummer ( toendertijd) verboden was, en we toch wel wilden laten weten dat dit echt een urker vissersschip geweest is, heeft mijn vader er UK 269 van gemaakt: 26 9, de koopdatum van het schip, met de naam Immanuel ( God met ons) na de verbouwing tot gezinsschip op de stuurhut.

Die ombouw hebben we volledig zelf gedaan. Alleen het dichtlassen van de bodem en aanbrengen van de noodzakelijke afsluiters is professioneel op een werf in Groningen gedaan. Alleen het onderschip en de motor zijn hetzelfde gebleven. Verder is alles aangepast en opnieuw ingedeeld. Zelfs de buiskap is door mijn vader zelf gemaakt en geplaatst. Dat was een noodzakelijkheid om onze twee Sint Bernards, die ook altijd mee gingen een droge en beschermde slaapplaats te geven en veilig uit de weg te hebben als er aangemeerd, of sluisschuttingen te doen waren.

Bij de verkoop had het schip drie slaaphutten met in totaal 6 slaapplaatsen, een grote kombuis/ eethoek, een grote stuurhut met ook mogelijkheden voor het maken van nog twee slaapplaatsen. Nog steeds twee masten, maar geen mogelijkheden voor zeilvoering meer.

Al het houtwerk en het schilderwerk aan dek en gangboorden was “mijn”verantwoordelijkheid. Mijn vader en broers hebben het bouwen en grote onderhoud altijd voor hun rekening gehad. 

We hebben er tot 1984 of 85, dat weet ik niet meer precies, met heel veel plezier vakantie en weekenden op doorgebracht. De reden van verkoop waren de kosten, en het gebrek aan tijd om het met elkaar te kunnen blijven ophoesten: kinderen uit huis en uitbreiding van de familie met kleinkinderen levert nu eenmaal andere prioriteiten op. :)

Bijgaand stuur ik u een paar foto’s zodat u kunt zien hoe het schip er in haar, voor ons dan he, gloriedagen uit heeft gezien.

Met vriendelijke groet,
Marjon Hemmen-Karten,

Schatzkistentauchen 2015

Schatzkistentauchen in Lingen (BRD)

De afgelopen jaren zijn we begin oktober altijd naar het Speicherbecken in Geeste geweest op uitnodiging van Tauchverein Hydra. Ook dit jaar waren we weer van de partij.
Er waren 80 duikers. Na afloop weer heerlijke Erbsensuppe mit Brot.  De hoofdprijs is dit jaar niet uitgereikt, want niemand vond de schatkist. Wel een andere noviteit. De bokaal voor de club , die met de meeste duikers kwam gin g nu naar Nederland en wel naar Hoogeveen.
Maar dat was omdat de club uit Papenburg dit jaar buiten mededinging meedeed.

Jan, Gea en ik doken samen. We hebben de schatkist niet gevonden, maar wel  twee grote palingen in het Kerstbomenbos.  Ondanks het stof is het me toch gelukt om er een filmpje van te schieten.

Dus toch een schat gevonden.   Volgend jaar weer?

Zeelandweekend 2015

Galathea weekend 25-27 september 2015

De voorspellingen vooraf waren goed. Het zou een zonnig weekend worden. Dus aan het weer kon het niet liggen.
En inderdaad gedurende ons hele duikweekend scheen de zon volop. Het omkleden bij de duikstekken was dan ook geen probleem.

De vroege vogels van Galathea huisje 2 waren al om 12.00 uur bij de haven van ’t Koepeltje aanwezig om daar hun eerste duik te maken. Het zicht was goed en er waren volop planten en dieren te spotten.

De 2e duik was bij De kerkweg in Den Osse. Het was hier wel druk maar eénmaal in het water zijn de 2 buddyparen geen andere duikers tegen gekomen. Wel troffen ze elkaar 1 keer toen Harry op weg was naar zijn zoekgeraakte zee dahlia.

Na deze 2 vroege duiken gingen we met  z’n allen op weg naar onze woning op de Brem. De andere huisjes waren inmiddels ook betrokken door de leden van Galathea. Arjan had gebeld dat hij later kwam, hij stond met pech aan zijn camper bij Deventer. We konden ons dus met de liefhebbers voorbereiden op de 1e clubduik van Galathea,  de nachtduik bij de haven van ’t Koepeltje. Rond de klok van negen lagen alle buddyparen in het water. Omdat er onderwater net als vorig jaar enorm veel leven te zien was, duurden de duiken meer dan 80 minuten. Het was een sensationele duik. In alle opzichten.

Op het filmpje gemaakt door Harry Brummelhuis krijg je een indruk van wat er zoal te zien was: zeepiola’s direct bij de ingang via het snorkelgebied. Nog meer van deze leuke inktvisjes een eindje verderop. Het is wel even schrikken als je erg gefocust bent op de zeepiola’s en er dan een groet zeekreeft onder je langs kruipt die je niet gezien hebt. De kleine pijlinktvis heeft ook veel indruk gemaakt op de buddyparen.

Een zeer geslaagde nachtduik, dit zouden we vaker moeten doen.

Blijkt bij thuiskomst dat Karel en de zeepiola’s en het eten gemist heeft, de cafetaria bij ’t Koepeltje was om 20.00 uur al gesloten.

Voor wat te eten kon er nog wel gezorgd worden. En Karel sprak met Lars af dat ze zaterdag avond nog een nachtduik gingen maken want hij zou en moest ook die zeepiola’s zien.

Op de zaterdag stond onze eerste duik bij het gemaal van Dreischor gepland. De eersten die daar aankwamen hebben gauw contact opgenomen met de rest van onze groep. De parkeerplaats bij het gemaal was al overvol en de duikers die er toch nog naartoe reden kwamen ook zo weer terug.

Besloten wordt om bij het Frans Kok rif te duiken en daar onze door Arjan en Eric voorbereide lunch te gebruiken. Niet alle buddyparen gingen tegelijkertijd het water in, want 1 onverlaat had zijn jacket buiten gehangen bij het huisje om nog even lekker warm te worden en hem daar laten hangen.

Dit buddypaar kon dus eerst lunchen en daarna met een geleend  jacket het water in. De soep en de broodjes smaakten prima en mede dankzij het goede weer, was het toch wel heel relaxt, dat je niet op en neer naar het het huisje moest rijden. Je kon ff lekker wat kletsen over de duik. Ook Theo was zeer tevreden met zijn gedroogde pak maar controleerde nu wel 2 keer of zijn rits wel echt goed dichtzat.

Op naar Den Osse. Hier was het erg druk. Er waren veel verenigingen met kinderen die in opleiding waren ( leeftijd vanaf 10 jaar ). Gevolg veel stof en bijna botsingen. Dat alles mocht hem de pret niet drukken.

Na de duik naar de Brem om ons op te frissen. Yvonne was er al helemaal klaar voor. Dressed to kill.

Om 18.45 uur vertrokken we richting het Spaans Restaurant dat we gereserveerd hadden. Daar aangekomen werd er ons eerst gevraagd wat we te drinken wilden hebben alvorens onze serveerster ons kwam verrassen met de mededeling dat de baas de avond er voor in het ziekenhuis opgenomen was en dat niet al het eten besteld kon worden vanwege de te kleine capaciteit van de keuken.

De Spaanse kippen waren door de baas niet meer op tijd gevangen, want de saté was op.  Voor Steven was de teleurstelling sowieso groot want de champignon saus die hij in de gedachten had bij zijn biefstuk was reeds in een eerder stadium geschrapt.

Op Theo’s vraag of hij nu een echt Spaans biertje had wist ze snibbig te antwoorden dat hier alleen maar werkte en geen verstand had van bier. Voor de rest was ze overigens best aardig.

Om een lang verhaal kort te maken de tapa groep bleef. De rest ging op zoek naar een ander restaurant. De Loze Visser: vol. Indoor onbeperkt  BBQ:  de bbq was stuk. Het wapen van Renesse: wachten aan de bar. Dan maar exclusief een driegangen menu met ijs toe. En dat heeft gesmaakt, Lars was erg in zijn sas met onze restaurant keuze. Voor meer inside info kun je het beste de foto’s bekijken. Voor Karel een prikkelende ervaring om hier wat te bestellen vooral wanner het eten klaar is.

Een zeer opwindende avond die door Lars en Karel afgesloten werd met een nachtduik. De volgende ochtend bleek dat Karel ook bij zijn tweede poging de zeepiola’s gemist heeft. Yvonne kreeg ‘s nachts nog een bekeuring, bij het goed bekijken van de bon bleek het te gaan om een waarschuwing. Gelukkig maar. Dus zet nooit je auto ergens in de berm je krijgt geheid een bon! Lucky Yvonne.

Om 10.00 uur moesten we de huisjes verlaten en ze schoon opleveren. Op naar Zoetersbout voor onze laatste duik van dit mooie weekend. We gingen te water met opkomend tij. Elk buddypaar had zijn eigen planning voor de duik gemaakt.

Lars samen met Karel 1 van de laatste oefeningen voor zijn 2*. Na afloop van de duik de boel opruimen en netjes weer in de auto’s zetten. Daarna hebben we nog genoten van koffie en thee met koeken en reden de meesten richting Twente. Eén buddypaar heeft nog 2 uurtjes lekker genoten van de zon alvorens zij ook vertrokken.

P.S. Door de zoveelste groeispurt van Lars, is zijn semi droogpak alweer te koop.

Het is een Scubapro maat MT. Interesse, bel Yvonne.