Voorgeschiedenis:
Vastberaden was de EC om in Egypte op het bekende wrak The Thistlegorm te duiken. Op de film- en dia-avond was de basis gevormd door een mooie film van dit beroemde wrak te laten zien.
Na de mail-to-all hadden zich zeven personen opgegeven. Dit viel een beetje tegen, maar zou dat toch aan de crisis liggen? Ook Irma ter Hoek had zich opgegeven, 1* duiker in opleiding.
Ze was nog maar net begonnen en moest er half april klaar voor zijn. Alle nog actieve instructeurs gingen er mee aan het werk en week voor week werden de oefeningen geleerd en de modules afgerond. Precies op tijd was alles klaar en onze 1* duikster kon volledig meeduiken in Egypte.
Op 16 april vertrokken van Schiphol Gerrit en Gerrie, Irma, Paul, Kees, Jan en Gea naar Sharm el Sheik in Egypte voor de duikvakantie bij Werner Lau.
Werner Lau is een bekende duikschool in Sharm, waar Gea en ik al 2 x eerder hadden gedoken.
’s Avonds rond half negen waren we in ons hotel Helnan Marina.
We konden gelijk eten en nadat we daarna de koffers naar onze kamers hadden gebracht, hebben we nog even het centrum van Naâma Bay verkend.
De volgende dag na het ontbijt hebben we ons gemeld bij de duikschool. We hadden om Miranda als duikgids gevraagd. We kenden haar van onze vorige duikvakantie en waren erg tevreden over haar begeleiding. ’s Middag hebben we lekker bij het zwembad van het hotel gelegen.
De eerste duikdag hebben we twee lokale duiken gemaakt. Miranda was inderdaad onze gids en zij nam volledig Irma onder haar hoede. Kees en Gerrit waren aan het filmen. Jan, Gea en Paul doken samen. Voor Paul een hele ervaring, zijn eerste Egypte duiken. Gerrie bleef op ons wachten op de boot.
Met Irma ging het bijzonder goed. De eerste duik al naar 20 meter. Miranda was erg tevreden over haar en na de tweede duik gaf ze al aan dat Irma mee mocht naar de Thistlegorm. Gelijk de eerste dag zagen we al murene’s, octopussen, schorpioenvissen, zeenaalden en zelfs in het blauw een Eagle-ray.
De dag er na gingen we duiken in de Straat van Tiran, waar we veel tonijn en zelfs twee schildpadden zagen. Twee zeer mooie duiken.
Toen het donker was hebben we een nachtduik gemaakt. Irma kreeg de theorie over nachtduiken van Miranda, zodat zij de duik ook mocht maken.
Iedere avond liepen we naar het centrum van Sharm om te shoppen of een pilsje te drinken op het terras van Camel-Diving. Hier was gratis internet, waar druk gebruik van werd gemaakt voor de contacten met het huisfront. Of liepen nog even bij het zandmannetje langs. Van zand maakte deze jongen figuren in een fles, wat uiteraard dan allemaal kamelen en dolfijnen waren. Gerrit pushte hem om in plaats van een kameel of dolfijn een duiker te maken. Uiteindelijk is dit ook gelukt.
De volgende dag hebben we een duik op het huisrif gemaakt en verder lekker gerelaxed als voorbereiding op de duik op de Thistlegorm de volgende dag. We gingen vroeg naar bed, want de volgende morgen werden we om 5 uur (geen typefout) opgehaald voor de rit naar de haven, van waar we zouden vertrekken naar de Thistlegorm. Dit was het hoofddoel van onze vakantie. The Thistlegorm is een vrachtboot van 131 meter lang en 20 meter breed. Het wrak ligt nog vol met oorlogsmateriaal voor het Engelse leger, dat vocht in Noord-Afrika. Het schip is in de Rode Zee gebombardeerd door Duitse gevechtsvliegtuigen. Hier gingen we, net als met alle andere duiken, 2 duiken met Nitrox op maken. 30 Meter is natuurlijk ideaal voor Nitrox.
De eerste duik was naar de schroef en doken we om het wrak heen. De tweede duik was minder diep en doken we door het wrak van het ene ruim naar het andere. In het wrak bevinden zich tal van motoren, auto’s (Bedford), een locomotief, rupsvoertuigen en machinegeweren. Héél veel te zien, maar oh, wat gaat de tijd snel als alles zo interessant is.
Na het duiken kon de 4 uur durende terugvaart weer beginnen.
De dag er na was voor Irma de laatste duikdag. We gingen naar Ras Mohammed, het natuurreservaat. Hier hebben we een duik gemaakt op Yolanda Reef en Ras Gashaeli.
We waren wel weer toe aan een dagje rust en omdat Irma ’s avonds, na 8 dagen, zou vertrekken, hebben we er een stranddag van gemaakt. Om half 5 hebben we Irma uitgezwaaid. Ze was een hele ervaring en 10 duiken verder.
De Blue Hole in Dahab stond ook op ons verlanglijstje. We werden om 7 uur opgehaald en reden met een bus naar Dahab, waar we in een heel andere wereld kwamen. In Egypte is de maximale duikdiepte voor sportduikers 30 meter, maar na overleg mochten Kees en ik (op perslucht) naar 42 meter. Whow! Gerrie vermaakte zich in de Bedoeïenentent,
waar we later met z’n allen koffie dronken. De tweede duik was in de Lagune. Een superduik tussen de gespleten rotsen. Hier zagen we een wandelende vis.
De lunch hadden we in een restaurant in Dahab en op verzoek van ons mochten we van Miranda nog een uurtje shoppen in Dahab.
Toen brak voor ons ook de laatste duikdag aan. Twee lokale duiken, waar weer van alles te zien was. Aan het eind van dag moesten we afscheid nemen van onze supergids Miranda. Mede dankzij haar hebben we een geweldige duikvakantie gehad.
Vrijdags lekker uitslapen en daarna onze duikspullen weer ophalen, betalen (auw) en dan lekker bruin bakken in de zon met een pilsje erbij.
Omdat we pas om half 5 werden opgehaald konden we ook de laatste dag nog aan het strand door brengen. Om half 8 vlogen we, met een tussenlanding in Hugharda, terug naar Amsterdam waar we om half 3 ’s nachts landden op Schiphol. Onderweg naar huis gaf de thermometer -0,5 graden aan.
Conclusie: Alle speciale duiken die de EC op het verlanglijstje had, zijn gemaakt. Wij allemaal, maar zeker Irma, hebben dankzij onze gids Miranda, fantastische duiken gemaakt.
Paul weet nu ook dat Egypte toch wat anders is dan de Leemslagenplas en ook Gerrie heeft zich prima vermaakt op de boot en in Sharm el Sheik.
Natuurlijk zijn de foto’s en de film van Kees en Gerrit op de film- en dia-avond (23 november) te zien.
April 2013.
Jan Westerink
Evenementen Commissie Galathea
