Zoals elk jaar is er nu op een zaterdagavond in November weer van alles te doen in het Clubgebouw.
Het is weer de jaarlijkse filmavond. Diverse filmverslagen van duikreizen , die door leden zijn gemaakt het afgelopen jaar passeren de revue.Om 20.15 uur zijn er plm. 20 personen aanwezig. Jan opent de bijeenkomst en neemt het programma door. De rode draad is : het verleden; het heden en de toekomst.
Het verleden:
Film 1: Verslag van de duikreis naar Egypte. Mooie scherpe beelden gemaakt in coproductie door Kees en Gerrit. Kant en bootduiken. De Thistlegorm en The Blue Hole zijn twee van de duiklocaties, die bezocht zijn. Irma beleefde haar Maidentrip, maar met hulp van haar buddy’s verliep alles vlotjes.
Film 2: De duikreis naar Nordhausen in de voormalige DDR. Een filmverslag van Kees van 2 duiken in de Sundhaüsersee, met o.a. de onderwaterstad Nordhusia.
Van de grote edelkreeften in de Mówesee ,was alleen een fotoverslag van Harry. Soms vrijzwemmend, soms met velen samen in een hol. Ze zijn nogal wat groter dan onze zoetwaterkreeften en zijn niet bang uitgevallen. Op zaterdag avond de voetbalwedstrijd op een groot scherm in het hotel, samen met de lokale bevolking. Een Nederlander in buitenlandse dienst maakte het winnende doelpunt.
Film 3: Jan, Kees en DJ zijn met 3 anderen naar Scapaflow geweest. Heel veel immense wrakken. Ofwel in de woorden van Jan: “Staal; staal en nog eens staal. ” Veel stroming en veel kelpwouden. De film is opgedragen aan 2 vermiste duikers , die door deze duikgroep levenloos terug gevonden is. Indrukwekkend.
Het heden (nabije toekomst): Filmverslag van Dick Speelman over het afzinken van de UK 269 en beelden van het schip op de bodem. De reden is het 10 – jarig jubileum. Op 17 januari 2004 is de UK afgezonken. Om dit te vieren worden er logboekstempels gemaakt. Ook zal er op de UK een gastenboek in de kist worden gelegd. Bezoekers kunnen zich daar registreren. Verder zullen andere verenigingen uitgenodigd worden om dit met ons te vieren. Het concrete programma volgt nog; mede afhankelijk van de weersomstandigheden.
De toekomst:
In 2015 is het 35 jarig jubileum van Galthea. Zijn we in 2010 naar Spanje geweest; nu staat Gozo op het programma. We blijven dus in de Middellandse zee. Een promotiefilm van Calypso divers moet ons alvast in de juiste stemming brengen. Bootduiken met RIBS of een grote boot. Er zijn wrakken te beduiken en ook grotduiken zijn mogelijk. Voor niet duikende mensen is er ook genoeg te beleven.
De hapjes tussendoor waren weer van Dirk Jaap Otten. Waarvoor dank. Ze smaakten heerlijk. Het was zo weer ruim na elven, toen de mensen weer huiswaarts gingen. Ook dit is Galathea. Ook boven water kunnen ze zich vermaken. Het gezegde: “Er is meer dan duiken, maar ik zou alleen niet weten wat ” , gaat dus niet altijd op.
https://www.galathea.nl/wp-content/uploads/2013/11/images_galathea_Scubabubbels_FilmenDia_2013_janleest.jpg675900adminhttps://www.galathea.nl/wp-content/uploads/2020/05/Enfold_logo-300x138.pngadmin2013-11-27 20:24:482013-11-27 20:24:48Film- en dia avond 2013
Zoals elk jaar is er nu op een zaterdagavond in November weer van alles te doen in het Clubgebouw.
Het is weer de jaarlijkse filmavond. Diverse filmverslagen van duikreizen , die door leden zijn gemaakt het afgelopen jaar passeren de revue.Om 20.15 uur zijn er plm. 20 personen aanwezig. Jan opent de bijeenkomst en neemt het programma door. De rode draad is : het verleden; het heden en de toekomst.
Het verleden:
Film 1: Verslag van de duikreis naar Egypte. Mooie scherpe beelden gemaakt in coproductie door Kees en Gerrit. Kant en bootduiken. De Thistlegorm en The Blue Hole zijn twee van de duiklocaties, die bezocht zijn. Irma beleefde haar Maidentrip, maar met hulp van haar buddy’s verliep alles vlotjes.
Film 2: De duikreis naar Nordhausen in de voormalige DDR. Een filmverslag van Kees van 2 duiken in de Sundhaüsersee, met o.a. de onderwaterstad Nordhusia.
Van de grote edelkreeften in de Mówesee ,was alleen een fotoverslag van Harry. Soms vrijzwemmend, soms met velen samen in een hol. Ze zijn nogal wat groter dan onze zoetwaterkreeften en zijn niet bang uitgevallen. Op zaterdag avond de voetbalwedstrijd op een groot scherm in het hotel, samen met de lokale bevolking. Een Nederlander in buitenlandse dienst maakte het winnende doelpunt.
Film 3: Jan, Kees en DJ zijn met 3 anderen naar Scapaflow geweest. Heel veel immense wrakken. Ofwel in de woorden van Jan: “Staal; staal en nog eens staal. ” Veel stroming en veel kelpwouden. De film is opgedragen aan 2 vermiste duikers , die door deze duikgroep levenloos terug gevonden is. Indrukwekkend.
Het heden (nabije toekomst): Filmverslag van Dick Speelman over het afzinken van de UK 269 en beelden van het schip op de bodem. De reden is het 10 – jarig jubileum. Op 17 januari 2004 is de UK afgezonken. Om dit te vieren worden er logboekstempels gemaakt. Ook zal er op de UK een gastenboek in de kist worden gelegd. Bezoekers kunnen zich daar registreren. Verder zullen andere verenigingen uitgenodigd worden om dit met ons te vieren. Het concrete programma volgt nog; mede afhankelijk van de weersomstandigheden.
De toekomst:
In 2015 is het 35 jarig jubileum van Galthea. Zijn we in 2010 naar Spanje geweest; nu staat Gozo op het programma. We blijven dus in de Middellandse zee. Een promotiefilm van Calypso divers moet ons alvast in de juiste stemming brengen. Bootduiken met RIBS of een grote boot. Er zijn wrakken te beduiken en ook grotduiken zijn mogelijk. Voor niet duikende mensen is er ook genoeg te beleven.
De hapjes tussendoor waren weer van Dirk Jaap Otten. Waarvoor dank. Ze smaakten heerlijk. Het was zo weer ruim na elven, toen de mensen weer huiswaarts gingen. Ook dit is Galathea. Ook boven water kunnen ze zich vermaken. Het gezegde: “Er is meer dan duiken, maar ik zou alleen niet weten wat ” , gaat dus niet altijd op.
https://www.galathea.nl/wp-content/uploads/2013/11/images_galathea_Scubabubbels_FilmenDia_2013_janleest.jpg675900adminhttps://www.galathea.nl/wp-content/uploads/2020/05/Enfold_logo-300x138.pngadmin2013-11-27 19:24:482013-11-27 19:24:48Film- en dia avond 2013
Op woensdag 13 november aanstaande wordt de selectie van Heracles Almelo het diepe in gegooid. Op deze dag namelijk gaat de Almelose trots van 11.00u tot 13.00u onderwaterhockeyen in het Sportpark aan de Sluiskade.
Gewapend met een duikbril, snorkel, zwemvinnen, een handschoen en een stick gaan de spelers onder deskundige begeleiding van de spelers van onderwatersportvereniging Galathea te water om deze zo prachtige sport te beoefenen.
Onderwaterhockey wordt gespeeld door 2 teams van 6 personen die tegen elkaar spelen op de bodem van een zwembad. De loden puck moet in een doelkolom die 3 meter lang is worden gewerkt.
Een wedstrijd duurt 2 keer 15 minuten en daarin moet uiteraard zo veel mogelijk gescoord worden. De te volgen tactiek moet vooraf worden bepaald, want onder water is geen verbale communicatie meer mogelijk.
Supporters van Heracles Almelo mogen gratis en voor niets een kijkje komen nemen in het Sportpark om hun helden ook hier naar de overwinning te schreeuwen.
Een bijzondere gebeurtenis: mis het niet!!!
Voor meer informatie over deze geweldige sport: www.galathea.nl
Deze actie is mede mogelijk gemaakt door Lucas Duiksport, Gamma en Muta Sport
Ook Nederlandse duikers doen mee aan Schatzkistentauchen.
Op 13 oktober 2013 staan ’s morgens om 10.00 u meer dan 100 duikers klaar op de parkeerplaats van Restaurant Deichkrone in Geeste. Het is de plek waar je kunt duiken in het Speicherbecken.
De meeste auto’s dragen Duitse nummerborden, maar er staan ook een stuk of vijf Nederlandse auto’s tussen. Wij zijn ook met 6 personen, namens Galathea.
Al deze mensen zijn door Tauchverein Hydra uitgenodigd “zum Schatzkistentauchen”. Wij staan naast een stel uit Papenburg. Ook Nederlanders uit Delfzijl, Stadskanaal en Enschede zijn van de partij. Misschien nog wel meer Nederlanders, maar je heb t niet de gelegenheid om iedereen te spreken. Maar ook met onze Duitse collega’s vermaken we ons opperbest.
We worden ontvangen met Kaffee und Kuchen. Bij de inschrijfpost krijgen we een tegoedbon voor het middagmaal na de duik. Erbsenuppe mit Brot. Uiteraard na eerst het Startgebühr van € 7 p.p. te hebben betaald.
Om 10.30 uur mogen eerst de kinderen met een duikbrevet een poging wagen om de Schatkist te vinden. Zij mogen niet dieper dan 5 m en alleen onder begeleiding van een volwassene. Stipt om 11.00 uur klinkt het signaal ,dat de volwassenen kopje onder mogen gaan. De eerste 3 minuten zie je geen hand voor ogen, doordat er zoveel mensen tegelijk vertrekken. Dat zorgt natuurlijk voor veel stof. Daarna is het zicht vrij goed. Wij doen niet echt moeite om de schatkist te vinden. We komen een paling tegen in een rioolbuis. Hij wil er achterwaarts uit, maar omdat ik daar zit durft hij toch niet en verdwijnt weer. Mooie laten zitten. We gaan verder. Op het stenenveld zien we later nog een grote paling. Bewegingsloos zit hij gedeeltelijk verscholen in een hol.
Na 44 minuten zijn we weer bij de uitstap. De meeste duikers zijn of komen dan weer boven. Na het omkleden een koffie-cognac om weer warm te worden. Daarna naar het clubhuis van Hydra iets verderop. De Erbsensuppe smaakt prima. Veel ontmoetingen met zowel Duitse als Nederlandse mededuikers.
Dan de prijsuitreiking. Er is een beker voor de vereniging, die met de meeste duikers aanwezig is. En een Gutschein van € 100 voor degenen die de schatkist gevonden heeft. Beide prijzen worden door leden van de Papenburgse vereniging in ontvangst genomen. Toevalligerwijze hoorde het stel dat naast onze auto stond daar ook bij. Dus feliciteren we hen ook met het behaalde resultaat.
Ook is er een beker voor de kinderen.
Rond 14.00 uur trekken we weer huiswaarts. We moeten met onze vereniging Galathea volgend jaar toch proberen om de bokaal mee naar Almelo te nemen. Met 80 leden moeten we er toch wel 20 of meer kunnen mobiliseren?? Of niet???
Vrijdag 4 oktober om 11.00 uur zijn we met 8 personen in Oostvoorne bij Slag Stormvogel. De overige Galatheanen komen later en gaan rechtstreeks naar Zeeland. Na de koffie gaan we kijken onder water. Het zicht is goed. Harry neemt zijn camera niet mee, want hij verwacht niet veel spectaculairs te zien. Maar dat had hij toch mis. Al na 2 minuten komt een hele grote schol in beeld. Langzaam zwemmend. En dan stil liggend net boven de bodem. Ideaal voor een fotomoment. Daarna ook veel grote grondels , die zich goed laten benaderen. Jammer, helaas geen foto’s. De glijbaan, de bus, het platform. Leuk om te zien, maar daar was verder geen bijzonder leven te zien.
Na de lunch richting Renesse. Om 15.00 uur halen we de sleutels. Velen zijn er al. Harry laat een namenlijst achter bij de receptie en ook de huisjesindeling. Weet de receptie waar ze de laatkomers naar toe moet verwijzen.
Om 16.00 uur al de volgende duik. Bij het Koepeltje. We nemen de parkeerplaats bij de haven. Hoef je niet te klimmen over de dijk. Al is het wel ver lopen met zware bepakking voor mensen van rond de zestig, zoals Jan en ik. Het is ook de verkenningstocht voor de mensen ,die hun nachtduikmodule nog moeten doen. Er is best wel veel te zien en het zicht is ook wel goed ondanks de Oostenwind van de afgelopen dagen. Na het eten om 22.30 uur de nachtduik. Veel Europese zeekreeft, Noordzeekrabben, scholletjes, zeenaalden , botervisjes en steenbolken.
Het is zomaar 2.00 uur voor je in bed ligt. Om 10 uur hebben we bij Den Osse Kerkweg al weer een afspraak met een duiker uit Zierikzee. Joost Verkerke duikt heel vaak in deze wateren. Hij weet de Zeedahlia’s te vinden. Jan, Gea, Peter en Harry gaan mee.
Na afloop reikt Jan een presentje uit aan Joost met een korte speech.
Het is al weer half twee als we terug zijn. Om half drie willen we al weer bij de Zeelandbrug zijn. Het is harder werken dan tijdens een normale werkweek bij de baas. Ook Joost is weer van de partij.
Om 15.15 uur gaan we te water. Om 11 m laten we ons meedrijven tussen de eerste en tweede pijler door. De pijlers bekijken we wel op de terugweg als de meeste duikers weer uit het water zijn. We zien de sepiarekken. Helaas geen jonge sepia’s. Wel een paar blauwtipjes en twee zeedonderpadden. Grote vissen komen in beeld. Volgens mij zeebaarzen. Ze zijn goed te zien, maar voor een foto toch te ver weg helaas. Op de pijlers wel van alles te zien. Een mooie pauwkokerworm . Voorzichtig benaderen. Als hij de waaier intrekt heeft een foto geen zin meer. Maar het gaat goed. We laten ons verder meevoeren met de stroom. Nu naar 4 m. diepte. Dan moeten we vanzelf de trap tegen komen. Plotseling toch weer baarzen , die wegzwemmen. Daar had Harry niet op gerekend, dus weer geen foto. Maar desondanks toch een tevreden gevoel als de reling van de trap in beeld komt.
Om half acht met de hele club eten bij de “Green Parrot” . Om 23.00 uur gaan de senioren terug naar de huisjes. Die drinken dan nog wat en zijn om half één wel onder zeil. De jeugd gaat de andere kant op, het bruisende nachtleven tegemoet.
De volgende ochtend om half elf hebben we de sleutels weer ingeleverd, behalve het “jongerenhonk”. Zij mogen de sleutel later inleveren. De laatste duik bij Zoetersbout laten zij voorbij gaan. Om 11.00 uur gaan we de dijk op bij Zoetersbout. Het is laag water, dus moeilijker te water gaan. De trap reikt niet tot in het water. Maar iedereen komt met wat gehannes toch het water in. Ook hier is het zicht goed, behalve als er net duikers voor je zitten. Veel klein leven, maar we zien geen bijzonder dingen meer.
Om half twee nog wat eten op de dijk richting Rotterdam.
Op de foto’s is te zien wat er onderwater is beleefd, maar ook van de activiteiten boven water zijn foto’s gemaakt. Op naar het volgende Zeelandweekend.
Ook Nederlandse duikers doen mee aan Schatzkistentauchen.
Op 13 oktober 2013 staan ’s morgens om 10.00 u meer dan 100 duikers klaar op de parkeerplaats van Restaurant Deichkrone in Geeste. Het is de plek waar je kunt duiken in het Speicherbecken.
De meeste auto’s dragen Duitse nummerborden, maar er staan ook een stuk of vijf Nederlandse auto’s tussen. Wij zijn ook met 6 personen, namens Galathea.
Al deze mensen zijn door Tauchverein Hydra uitgenodigd “zum Schatzkistentauchen”. Wij staan naast een stel uit Papenburg. Ook Nederlanders uit Delfzijl, Stadskanaal en Enschede zijn van de partij. Misschien nog wel meer Nederlanders, maar je heb t niet de gelegenheid om iedereen te spreken. Maar ook met onze Duitse collega’s vermaken we ons opperbest.
We worden ontvangen met Kaffee und Kuchen. Bij de inschrijfpost krijgen we een tegoedbon voor het middagmaal na de duik. Erbsenuppe mit Brot. Uiteraard na eerst het Startgebühr van € 7 p.p. te hebben betaald.
Om 10.30 uur mogen eerst de kinderen met een duikbrevet een poging wagen om de Schatkist te vinden. Zij mogen niet dieper dan 5 m en alleen onder begeleiding van een volwassene. Stipt om 11.00 uur klinkt het signaal ,dat de volwassenen kopje onder mogen gaan. De eerste 3 minuten zie je geen hand voor ogen, doordat er zoveel mensen tegelijk vertrekken. Dat zorgt natuurlijk voor veel stof. Daarna is het zicht vrij goed. Wij doen niet echt moeite om de schatkist te vinden. We komen een paling tegen in een rioolbuis. Hij wil er achterwaarts uit, maar omdat ik daar zit durft hij toch niet en verdwijnt weer. Mooie laten zitten. We gaan verder. Op het stenenveld zien we later nog een grote paling. Bewegingsloos zit hij gedeeltelijk verscholen in een hol.
Na 44 minuten zijn we weer bij de uitstap. De meeste duikers zijn of komen dan weer boven. Na het omkleden een koffie-cognac om weer warm te worden. Daarna naar het clubhuis van Hydra iets verderop. De Erbsensuppe smaakt prima. Veel ontmoetingen met zowel Duitse als Nederlandse mededuikers.
Dan de prijsuitreiking. Er is een beker voor de vereniging, die met de meeste duikers aanwezig is. En een Gutschein van € 100 voor degenen die de schatkist gevonden heeft. Beide prijzen worden door leden van de Papenburgse vereniging in ontvangst genomen. Toevalligerwijze hoorde het stel dat naast onze auto stond daar ook bij. Dus feliciteren we hen ook met het behaalde resultaat.
Ook is er een beker voor de kinderen.
Rond 14.00 uur trekken we weer huiswaarts. We moeten met onze vereniging Galathea volgend jaar toch proberen om de bokaal mee naar Almelo te nemen. Met 80 leden moeten we er toch wel 20 of meer kunnen mobiliseren?? Of niet???
Vrijdag 4 oktober om 11.00 uur zijn we met 8 personen in Oostvoorne bij Slag Stormvogel. De overige Galatheanen komen later en gaan rechtstreeks naar Zeeland. Na de koffie gaan we kijken onder water. Het zicht is goed. Harry neemt zijn camera niet mee, want hij verwacht niet veel spectaculairs te zien. Maar dat had hij toch mis. Al na 2 minuten komt een hele grote schol in beeld. Langzaam zwemmend. En dan stil liggend net boven de bodem. Ideaal voor een fotomoment. Daarna ook veel grote grondels , die zich goed laten benaderen. Jammer, helaas geen foto’s. De glijbaan, de bus, het platform. Leuk om te zien, maar daar was verder geen bijzonder leven te zien.
Na de lunch richting Renesse. Om 15.00 uur halen we de sleutels. Velen zijn er al. Harry laat een namenlijst achter bij de receptie en ook de huisjesindeling. Weet de receptie waar ze de laatkomers naar toe moet verwijzen.
Om 16.00 uur al de volgende duik. Bij het Koepeltje. We nemen de parkeerplaats bij de haven. Hoef je niet te klimmen over de dijk. Al is het wel ver lopen met zware bepakking voor mensen van rond de zestig, zoals Jan en ik. Het is ook de verkenningstocht voor de mensen ,die hun nachtduikmodule nog moeten doen. Er is best wel veel te zien en het zicht is ook wel goed ondanks de Oostenwind van de afgelopen dagen. Na het eten om 22.30 uur de nachtduik. Veel Europese zeekreeft, Noordzeekrabben, scholletjes, zeenaalden , botervisjes en steenbolken.
Het is zomaar 2.00 uur voor je in bed ligt. Om 10 uur hebben we bij Den Osse Kerkweg al weer een afspraak met een duiker uit Zierikzee. Joost Verkerke duikt heel vaak in deze wateren. Hij weet de Zeedahlia’s te vinden. Jan, Gea, Peter en Harry gaan mee.
Na afloop reikt Jan een presentje uit aan Joost met een korte speech.
Het is al weer half twee als we terug zijn. Om half drie willen we al weer bij de Zeelandbrug zijn. Het is harder werken dan tijdens een normale werkweek bij de baas. Ook Joost is weer van de partij.
Om 15.15 uur gaan we te water. Om 11 m laten we ons meedrijven tussen de eerste en tweede pijler door. De pijlers bekijken we wel op de terugweg als de meeste duikers weer uit het water zijn. We zien de sepiarekken. Helaas geen jonge sepia’s. Wel een paar blauwtipjes en twee zeedonderpadden. Grote vissen komen in beeld. Volgens mij zeebaarzen. Ze zijn goed te zien, maar voor een foto toch te ver weg helaas. Op de pijlers wel van alles te zien. Een mooie pauwkokerworm . Voorzichtig benaderen. Als hij de waaier intrekt heeft een foto geen zin meer. Maar het gaat goed. We laten ons verder meevoeren met de stroom. Nu naar 4 m. diepte. Dan moeten we vanzelf de trap tegen komen. Plotseling toch weer baarzen , die wegzwemmen. Daar had Harry niet op gerekend, dus weer geen foto. Maar desondanks toch een tevreden gevoel als de reling van de trap in beeld komt.
Om half acht met de hele club eten bij de “Green Parrot” . Om 23.00 uur gaan de senioren terug naar de huisjes. Die drinken dan nog wat en zijn om half één wel onder zeil. De jeugd gaat de andere kant op, het bruisende nachtleven tegemoet.
De volgende ochtend om half elf hebben we de sleutels weer ingeleverd, behalve het “jongerenhonk”. Zij mogen de sleutel later inleveren. De laatste duik bij Zoetersbout laten zij voorbij gaan. Om 11.00 uur gaan we de dijk op bij Zoetersbout. Het is laag water, dus moeilijker te water gaan. De trap reikt niet tot in het water. Maar iedereen komt met wat gehannes toch het water in. Ook hier is het zicht goed, behalve als er net duikers voor je zitten. Veel klein leven, maar we zien geen bijzonder dingen meer.
Om half twee nog wat eten op de dijk richting Rotterdam.
Op de foto’s is te zien wat er onderwater is beleefd, maar ook van de activiteiten boven water zijn foto’s gemaakt. Op naar het volgende Zeelandweekend.
Als op vrijdag de laatste carpoolafspraken zijn gemaakt is het tijd de wekker te zetten om de zaterdag op tijd in Veessen te zijn. Door een klein oponthoud ivm wegwerkzaamheden arriveren we, via het pontje van Wijhe, om 5 voor 8 ter plaatse. Vrijwel iedereen is uitstekend op tijd zodat al snel, na een kop koffie, de groepjes ingedeeld kunnen worden. We zijn totaal, inclusief wat familie en vrienden met bijna 30 man/vrouw.
Vandaag gaan er peren geplukt worden. Peren plukken moet veel voorzichtiger gebeuren dan appels en ook de bomen zijn wat grilliger van vorm zodat er meer moeite gedaan moet worden om alle peren van de boom te plukken. Het weer zit vandaag bijzonder mee, de boomgaard is eerst nog wel nat van de nacht maar droogt snel op. In de middag is het al gauw 20 graden met zelfs een heerlijk zonnetje.
Ik kan met Erik Planting aan de slag aan de buitenzijde van de boomgaard. De overige plukkers worden allemaal verdeeld over de treintjes met fruitbakken tussen de bomen in. Ladders, plukbakken en zelfs handschoentjes komen er aan te pas om alle peren te gaan plukken. Vol goede moed luistert iedereen aandachtig naar hoe de peren het beste geplukt moeten worden om vervolgens zelf aan de slag te gaan. Het duurt niet lang of de stemming komt er goed in en de bakken voor de peren stromen vol.
Na de koffie pauze zijn Erik en ik al op één derde van de rij met de eerste bak bijna vol. Hoe meer je plukt, hoe beter het lijkt te gaan. De meesten komen erachter dat het eigenlijk heel leuk werk is. Bij de lunch, overigens voorzien van een paar heerlijke pannen soep, komen de verhalen goed los.
De rest van de dag vliegen de bakken over en weer, leeg heen en vol weer retour. Aan de geluiden uit de boomgaard te horen vermaakt iedereen zich prima en wordt het nuttige gecombineerd met de nodige gezelligheid. Rond een uur of 4 arriveert de vrachtwagencombinatie van de groothandel en dat is ongeveer het teken dat iedereen elkaar moet helpen om de bakken vol te krijgen ipv aan nieuwe bakken te beginnen. Uiteindelijk zijn de bakken zo tegen 5 uur allemaal vol waarna er nog even nagepraat wordt onder het genot van een welverdiend glaasje bier of fris. De vrachtwagen krijgt uiteindelijk 47 bakken peren mee en met die dagopbrengst is de fruitteler zeer tevreden. Wat hem en ons betreft voor herhaling vatbaar!
Vlak voor het einde van het seizoen togen leden en familie van leden op zaterdag 14 september richting het Zutphense Bronsbergen. Een kleine traditie van de club, een dag in september waarop alleen vrouwen welkom zijn.
Onderduiken En alleen vrouwen kwamen. Gea Westerink, Sinie Boelens, Danielle Kienhuis, Irma ter Hoek, Gerrie ter Hoek, Laura Brummelhuis en Odette van den Berg (ik) ontmoetten elkaar op de parkeerplaats van restaurant Bronsbergen. Hoewel de dag regenachtig van start ging, bleef het vanaf 14:00 droog. Het moment waarop we ons verzamelen in Bronsbergen. Gea, Sinie, Danielle en ik wilden een duik maken in de plas. Na een kleine inventarisatie besloten we om vanaf het strand het water in te lopen. Gea en Danielle als buddypaar en Sinie en ik samen. Gerrie zorgde voor de administratie op de kant en bewaarde voor ons de autosleutels.
We hadden er goed zicht op Even bleek het spannend of Danielle wel zou kunnen duiken. Tijdens de keuring was haar internationaal-aansluiting eruit gedraaid en niet weer terug geplaatst! Gelukkig kon ze van de plaatselijke duikvereniging het ontbrekende stukje lenen. Fijn! Allemaal te water.
Bronsbergen is een leuke plas om te duiken. Hoewel mijn buddy en ik er beiden al eerder waren geweest, wisten we niet meer precies meer wat we moesten verwachten. Ook omdat we beiden nog niet in dit stuk hadden gedoken. Ons duikplan; 7 meter aantikken, en dan tussen de 4 en de 5 meter 25 minuten rechtdoor, na 25 minuten rechtsomkeert en terug naar de kant. Het duikplan bleek eenvoudig, doch doeltreffend. Het zicht was prima, een meter of 5-6. Het plan had op onze duikroute enkele leuke verrassingen in petto. Ook in deze plas ligt op ongeveer vier meter een oude auto. We zagen verder meerdere bouwwerken van hekken waartussen kleine visjes zaten verscholen. Hoewel we geen groot vis hebben gezien, zat er genoeg klein spul. Ook kwamen we het andere buddypaar, Gea en Danielle nog tegen. Altijd leuk!
It’s raining again Na ongeveer 50 minuten kwamen Sinie en ik weer boven op de plek waar we eerder onder waren gegaan. Een meter of veertig verder in de plas zagen we ook de bubbels van Gea en Danielle dichterbij komen. Tijdens het aankleden bleek dat ook het andere buddypaar een fijne duik maakte. Gea had veel foto’s gemaakt met haar onderwatercamera. De foto’s in dit verslag zijn daar het bewijs van! Na het opruimen, afdrogen en aankleden, vlak voordat we de deuren van de auto’s weer dichtsloegen begon het weer te regenen. Een perfecte tijd om ons naar het restaurant te verplaatsen…
Waar we het stiekem voor deden ….want daar wachtte op ons de beloning waar we het eigenlijk allemaal voor deden. In het restaurant van Fort Bronsbergen stonden zeven stukken heerlijke appeltaart voor ons klaar. Gecombineerd met koffie, thee en goede gespreksonderwerpen bleek dit een ideale combinatie voor een gezellig en geslaagde “Ladiesday”. Het eerste rondje en de appeltaart kregen we van de club, Irma trakteerde ons op een tweede rondje om met ons te vieren dat ze het theoretische deel van haar redden specialisatie had gehaald! Na ongeveer twee uur besloten we om de dag af te sluiten en terug te rijden naar Almelo.
Ik heb ontzettend leuk gedoken met Sinie, ik kijk dan ook terug op een heerlijk relaxte, ontspannende dag met een gezellig afsluiter. Het was leuk om met dit clubje een middag weg te zijn. Ik ga volgend jaar zeker weer mee! Welke dames nog meer?
Als op vrijdag de laatste carpoolafspraken zijn gemaakt is het tijd de wekker te zetten om de zaterdag op tijd in Veessen te zijn. Door een klein oponthoud ivm wegwerkzaamheden arriveren we, via het pontje van Wijhe, om 5 voor 8 ter plaatse. Vrijwel iedereen is uitstekend op tijd zodat al snel, na een kop koffie, de groepjes ingedeeld kunnen worden. We zijn totaal, inclusief wat familie en vrienden met bijna 30 man/vrouw.
Vandaag gaan er peren geplukt worden. Peren plukken moet veel voorzichtiger gebeuren dan appels en ook de bomen zijn wat grilliger van vorm zodat er meer moeite gedaan moet worden om alle peren van de boom te plukken. Het weer zit vandaag bijzonder mee, de boomgaard is eerst nog wel nat van de nacht maar droogt snel op. In de middag is het al gauw 20 graden met zelfs een heerlijk zonnetje.
Ik kan met Erik Planting aan de slag aan de buitenzijde van de boomgaard. De overige plukkers worden allemaal verdeeld over de treintjes met fruitbakken tussen de bomen in. Ladders, plukbakken en zelfs handschoentjes komen er aan te pas om alle peren te gaan plukken. Vol goede moed luistert iedereen aandachtig naar hoe de peren het beste geplukt moeten worden om vervolgens zelf aan de slag te gaan. Het duurt niet lang of de stemming komt er goed in en de bakken voor de peren stromen vol.
Na de koffie pauze zijn Erik en ik al op één derde van de rij met de eerste bak bijna vol. Hoe meer je plukt, hoe beter het lijkt te gaan. De meesten komen erachter dat het eigenlijk heel leuk werk is. Bij de lunch, overigens voorzien van een paar heerlijke pannen soep, komen de verhalen goed los.
De rest van de dag vliegen de bakken over en weer, leeg heen en vol weer retour. Aan de geluiden uit de boomgaard te horen vermaakt iedereen zich prima en wordt het nuttige gecombineerd met de nodige gezelligheid. Rond een uur of 4 arriveert de vrachtwagencombinatie van de groothandel en dat is ongeveer het teken dat iedereen elkaar moet helpen om de bakken vol te krijgen ipv aan nieuwe bakken te beginnen. Uiteindelijk zijn de bakken zo tegen 5 uur allemaal vol waarna er nog even nagepraat wordt onder het genot van een welverdiend glaasje bier of fris. De vrachtwagen krijgt uiteindelijk 47 bakken peren mee en met die dagopbrengst is de fruitteler zeer tevreden. Wat hem en ons betreft voor herhaling vatbaar!
Welkom! Leuk dat je onze website bezoekt! Wij, en derde partijen , maken op onze websites gebruik van cookies. Wij gebruiken cookies voor het bijhouden van statistieken, om jouw voorkeuren op te slaan, maar ook voor marketingdoeleinden (bijvoorbeeld het afstemmen van advertenties). Door op “Zelf instellen” te klikken kun je meer lezen over onze cookies en je voorkeuren aanpassen. Door op “Accepteren en doorgaan” te klikken, ga je akkoord met het gebruik van alle cookies zoals omschreven in onze Privacyverklaring.
We gebruiken cookies om content en advertenties te personaliseren, om functies voor social media te bieden en om ons websiteverkeer te analyseren. Ook delen we informatie over uw gebruik van onze site met onze partners voor social media, adverteren en analyse. Deze partners kunnen deze gegevens combineren met andere informatie die u aan ze heeft verstrekt of die ze hebben verzameld op basis van uw gebruik van hun services. U gaat akkoord met onze cookies als u onze website blijft gebruiken.
Noodzakelijke website cookies
Noodzakelijke cookies helpen een website bruikbaarder te maken, door basisfuncties als paginanavigatie en toegang tot beveiligde gedeelten van de website mogelijk te maken. Zonder deze cookies kan de website niet naar behoren werken.
Google Analytics Cookies
Statistische cookies helpen eigenaren van websites begrijpen hoe bezoekers hun website gebruiken, door anoniem gegevens te verzamelen en te rapporteren. U kunt het volgen in uw browser uitschakelen:
Overige cookies
We gebruiken ook verschillende externe diensten zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens kunnen verzamelen, zoals uw IP-adres, kunt u deze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site sterk kan verminderen. Wijzigingen worden van kracht zodra u de pagina opnieuw laadt.
Google Webfont-instellingen:
Privacybeleid
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze pagina met privacybeleid.
Duiken in de Diepte: Een Leerzame Ervaring bij de Da Vinci Kliniek18 maart 2024 - 20:29
Film- en dia avond 2013
Zoals elk jaar is er nu op een zaterdagavond in November weer van alles te doen in het Clubgebouw.
Het is weer de jaarlijkse filmavond. Diverse filmverslagen van duikreizen , die door leden zijn gemaakt het afgelopen jaar passeren de revue.Om 20.15 uur zijn er plm. 20 personen aanwezig. Jan opent de bijeenkomst en neemt het programma door. De rode draad is : het verleden; het heden en de toekomst.
Het verleden:
Film 1:
Verslag van de duikreis naar Egypte. Mooie scherpe beelden gemaakt in coproductie door Kees en Gerrit. Kant en bootduiken. De Thistlegorm en The Blue Hole zijn twee van de duiklocaties, die bezocht zijn. Irma beleefde haar Maidentrip, maar met hulp van haar buddy’s verliep alles vlotjes.
Film 2:
De duikreis naar Nordhausen in de voormalige DDR. Een filmverslag van Kees van 2 duiken in de Sundhaüsersee, met o.a. de onderwaterstad Nordhusia.
Van de grote edelkreeften in de Mówesee ,was alleen een fotoverslag van Harry. Soms vrijzwemmend, soms met velen samen in een hol. Ze zijn nogal wat groter dan onze zoetwaterkreeften en zijn niet bang uitgevallen.
Op zaterdag avond de voetbalwedstrijd op een groot scherm in het hotel, samen met de lokale bevolking. Een Nederlander in buitenlandse dienst maakte het winnende doelpunt.
Film 3:
Jan, Kees en DJ zijn met 3 anderen naar Scapaflow geweest. Heel veel immense wrakken. Ofwel in de woorden van Jan: “Staal; staal en nog eens staal. ” Veel stroming en veel kelpwouden. De film is opgedragen aan 2 vermiste duikers , die door deze duikgroep levenloos terug gevonden is. Indrukwekkend.
Het heden (nabije toekomst):
Filmverslag van Dick Speelman over het afzinken van de UK 269 en beelden van het schip op de bodem. De reden is het 10 – jarig jubileum. Op 17 januari 2004 is de UK afgezonken.
Om dit te vieren worden er logboekstempels gemaakt. Ook zal er op de UK een gastenboek in de kist worden gelegd. Bezoekers kunnen zich daar registreren. Verder zullen andere verenigingen uitgenodigd worden om dit met ons te vieren. Het concrete programma volgt nog; mede afhankelijk van de weersomstandigheden.
De toekomst:
In 2015 is het 35 jarig jubileum van Galthea. Zijn we in 2010 naar Spanje geweest; nu staat Gozo op het programma. We blijven dus in de Middellandse zee.
Een promotiefilm van Calypso divers moet ons alvast in de juiste stemming brengen. Bootduiken met RIBS of een grote boot. Er zijn wrakken te beduiken en ook grotduiken zijn mogelijk.
Voor niet duikende mensen is er ook genoeg te beleven.
De hapjes tussendoor waren weer van Dirk Jaap Otten. Waarvoor dank. Ze smaakten heerlijk.
Het was zo weer ruim na elven, toen de mensen weer huiswaarts gingen. Ook dit is Galathea. Ook boven water kunnen ze zich vermaken.
Het gezegde: “Er is meer dan duiken, maar ik zou alleen niet weten wat ” , gaat dus niet altijd op.
Film- en dia avond 2013
Zoals elk jaar is er nu op een zaterdagavond in November weer van alles te doen in het Clubgebouw.
Het is weer de jaarlijkse filmavond. Diverse filmverslagen van duikreizen , die door leden zijn gemaakt het afgelopen jaar passeren de revue.Om 20.15 uur zijn er plm. 20 personen aanwezig. Jan opent de bijeenkomst en neemt het programma door. De rode draad is : het verleden; het heden en de toekomst.
Het verleden:
Film 1:
Verslag van de duikreis naar Egypte. Mooie scherpe beelden gemaakt in coproductie door Kees en Gerrit. Kant en bootduiken. De Thistlegorm en The Blue Hole zijn twee van de duiklocaties, die bezocht zijn. Irma beleefde haar Maidentrip, maar met hulp van haar buddy’s verliep alles vlotjes.
Film 2:
De duikreis naar Nordhausen in de voormalige DDR. Een filmverslag van Kees van 2 duiken in de Sundhaüsersee, met o.a. de onderwaterstad Nordhusia.
Van de grote edelkreeften in de Mówesee ,was alleen een fotoverslag van Harry. Soms vrijzwemmend, soms met velen samen in een hol. Ze zijn nogal wat groter dan onze zoetwaterkreeften en zijn niet bang uitgevallen.
Op zaterdag avond de voetbalwedstrijd op een groot scherm in het hotel, samen met de lokale bevolking. Een Nederlander in buitenlandse dienst maakte het winnende doelpunt.
Film 3:
Jan, Kees en DJ zijn met 3 anderen naar Scapaflow geweest. Heel veel immense wrakken. Ofwel in de woorden van Jan: “Staal; staal en nog eens staal. ” Veel stroming en veel kelpwouden. De film is opgedragen aan 2 vermiste duikers , die door deze duikgroep levenloos terug gevonden is. Indrukwekkend.
Het heden (nabije toekomst):
Filmverslag van Dick Speelman over het afzinken van de UK 269 en beelden van het schip op de bodem. De reden is het 10 – jarig jubileum. Op 17 januari 2004 is de UK afgezonken.
Om dit te vieren worden er logboekstempels gemaakt. Ook zal er op de UK een gastenboek in de kist worden gelegd. Bezoekers kunnen zich daar registreren. Verder zullen andere verenigingen uitgenodigd worden om dit met ons te vieren. Het concrete programma volgt nog; mede afhankelijk van de weersomstandigheden.
De toekomst:
In 2015 is het 35 jarig jubileum van Galthea. Zijn we in 2010 naar Spanje geweest; nu staat Gozo op het programma. We blijven dus in de Middellandse zee.
Een promotiefilm van Calypso divers moet ons alvast in de juiste stemming brengen. Bootduiken met RIBS of een grote boot. Er zijn wrakken te beduiken en ook grotduiken zijn mogelijk.
Voor niet duikende mensen is er ook genoeg te beleven.
De hapjes tussendoor waren weer van Dirk Jaap Otten. Waarvoor dank. Ze smaakten heerlijk.
Het was zo weer ruim na elven, toen de mensen weer huiswaarts gingen. Ook dit is Galathea. Ook boven water kunnen ze zich vermaken.
Het gezegde: “Er is meer dan duiken, maar ik zou alleen niet weten wat ” , gaat dus niet altijd op.
Heracles
Nieuwe uitdaging spelers
Heracles Almelo.
Op woensdag 13 november aanstaande wordt de selectie van Heracles Almelo het
diepe in gegooid. Op deze dag namelijk gaat de Almelose trots van 11.00u tot
13.00u onderwaterhockeyen in het Sportpark aan de Sluiskade.
Gewapend met een duikbril, snorkel, zwemvinnen, een handschoen en een stick
gaan de spelers onder deskundige begeleiding van de spelers van
onderwatersportvereniging Galathea te water om deze zo prachtige sport te
beoefenen.
Onderwaterhockey wordt gespeeld door 2 teams van 6 personen die tegen elkaar
spelen op de bodem van een zwembad. De loden puck moet in een doelkolom die 3
meter lang is worden gewerkt.
Een wedstrijd duurt 2 keer 15 minuten en daarin moet uiteraard zo veel mogelijk
gescoord worden. De te volgen tactiek moet vooraf worden bepaald, want onder
water is geen verbale communicatie meer mogelijk.
Supporters van Heracles Almelo mogen gratis en voor niets een kijkje komen
nemen in het Sportpark om hun helden ook hier naar de overwinning te
schreeuwen.
Een bijzondere gebeurtenis: mis het niet!!!
Voor meer informatie over deze geweldige sport: www.galathea.nl
Deze actie is mede mogelijk gemaakt door Lucas Duiksport, Gamma en Muta Sport
Schatzkistentauchen
Ook Nederlandse duikers doen mee aan Schatzkistentauchen.
Op 13 oktober 2013 staan ’s morgens om 10.00 u meer dan 100 duikers klaar op de parkeerplaats van Restaurant Deichkrone in Geeste. Het is de plek waar je kunt duiken in het Speicherbecken.
De meeste auto’s dragen Duitse nummerborden, maar er staan ook een stuk of vijf Nederlandse auto’s tussen. Wij zijn ook met 6 personen, namens Galathea.
Al deze mensen zijn door Tauchverein Hydra uitgenodigd “zum Schatzkistentauchen”. Wij staan naast een stel uit Papenburg. Ook Nederlanders uit Delfzijl, Stadskanaal en Enschede zijn van de partij. Misschien nog wel meer Nederlanders, maar je heb t niet de gelegenheid om iedereen te spreken. Maar ook met onze Duitse collega’s vermaken we ons opperbest.
We worden ontvangen met Kaffee und Kuchen. Bij de inschrijfpost krijgen we een tegoedbon voor het middagmaal na de duik. Erbsenuppe mit Brot. Uiteraard na eerst het Startgebühr van € 7 p.p. te hebben betaald.
Om 10.30 uur mogen eerst de kinderen met een duikbrevet een poging wagen om de Schatkist te vinden. Zij mogen niet dieper dan 5 m en alleen onder begeleiding van een volwassene.
Stipt om 11.00 uur klinkt het signaal ,dat de volwassenen kopje onder mogen gaan. De eerste 3 minuten zie je geen hand voor ogen, doordat er zoveel mensen tegelijk vertrekken. Dat zorgt natuurlijk voor veel stof. Daarna is het zicht vrij goed.
Wij doen niet echt moeite om de schatkist te vinden. We komen een paling tegen in een rioolbuis. Hij wil er achterwaarts uit, maar omdat ik daar zit durft hij toch niet en verdwijnt weer. Mooie laten zitten. We gaan verder. Op het stenenveld zien we later nog een grote paling. Bewegingsloos zit hij gedeeltelijk verscholen in een hol.
Na 44 minuten zijn we weer bij de uitstap. De meeste duikers zijn of komen dan weer boven. Na het omkleden een koffie-cognac om weer warm te worden. Daarna naar het clubhuis van Hydra iets verderop.
De Erbsensuppe smaakt prima. Veel ontmoetingen met zowel Duitse als Nederlandse mededuikers.
Dan de prijsuitreiking. Er is een beker voor de vereniging, die met de meeste duikers aanwezig is. En een Gutschein van € 100 voor degenen die de schatkist gevonden heeft. Beide prijzen worden door leden van de Papenburgse vereniging in ontvangst genomen. Toevalligerwijze hoorde het stel dat naast onze auto stond daar ook bij. Dus feliciteren we hen ook met het behaalde resultaat.
Ook is er een beker voor de kinderen.
Rond 14.00 uur trekken we weer huiswaarts. We moeten met onze vereniging Galathea volgend jaar toch proberen om de bokaal mee naar Almelo te nemen. Met 80 leden moeten we er toch wel 20 of meer kunnen mobiliseren?? Of niet???
Zeelandweekend 2013
Vrijdag 4 oktober om 11.00 uur zijn we met 8 personen in Oostvoorne bij Slag Stormvogel. De overige Galatheanen komen later en gaan rechtstreeks naar Zeeland.
Na de koffie gaan we kijken onder water. Het zicht is goed. Harry neemt zijn camera niet mee, want hij verwacht niet veel spectaculairs te zien. Maar dat had hij toch mis. Al na 2 minuten komt een hele grote schol in beeld. Langzaam zwemmend. En dan stil liggend net boven de bodem. Ideaal voor een fotomoment. Daarna ook veel grote grondels , die zich goed laten benaderen. Jammer, helaas geen foto’s. De glijbaan, de bus, het platform. Leuk om te zien, maar daar was verder geen bijzonder leven te zien.
Na de lunch richting Renesse. Om 15.00 uur halen we de sleutels. Velen zijn er al. Harry laat een namenlijst achter bij de receptie en ook de huisjesindeling. Weet de receptie waar ze de laatkomers naar toe moet verwijzen.
Om 16.00 uur al de volgende duik. Bij het Koepeltje. We nemen de parkeerplaats bij de haven. Hoef je niet te klimmen over de dijk. Al is het wel ver lopen met zware bepakking voor mensen van rond de zestig, zoals Jan en ik. Het is ook de verkenningstocht voor de mensen ,die hun nachtduikmodule nog moeten doen. Er is best wel veel te zien en het zicht is ook wel goed ondanks de Oostenwind van de afgelopen dagen.
Na het eten om 22.30 uur de nachtduik. Veel Europese zeekreeft, Noordzeekrabben, scholletjes, zeenaalden , botervisjes en steenbolken.
Het is zomaar 2.00 uur voor je in bed ligt. Om 10 uur hebben we bij Den Osse Kerkweg al weer een afspraak met een duiker uit Zierikzee. Joost Verkerke duikt heel vaak in deze wateren. Hij weet de Zeedahlia’s te vinden. Jan, Gea, Peter en Harry gaan mee.
Na afloop reikt Jan een presentje uit aan Joost met een korte speech.
Het is al weer half twee als we terug zijn. Om half drie willen we al weer bij de Zeelandbrug zijn. Het is harder werken dan tijdens een normale werkweek bij de baas. Ook Joost is weer van de partij.
Om 15.15 uur gaan we te water. Om 11 m laten we ons meedrijven tussen de eerste en tweede pijler door. De pijlers bekijken we wel op de terugweg als de meeste duikers weer uit het water zijn. We zien de sepiarekken. Helaas geen jonge sepia’s. Wel een paar blauwtipjes en twee zeedonderpadden. Grote vissen komen in beeld. Volgens mij zeebaarzen. Ze zijn goed te zien, maar voor een foto toch te ver weg helaas. Op de pijlers wel van alles te zien. Een mooie pauwkokerworm . Voorzichtig benaderen. Als hij de waaier intrekt heeft een foto geen zin meer. Maar het gaat goed. We laten ons verder meevoeren met de stroom. Nu naar 4 m. diepte. Dan moeten we vanzelf de trap tegen komen. Plotseling toch weer baarzen , die wegzwemmen. Daar had Harry niet op gerekend, dus weer geen foto. Maar desondanks toch een tevreden gevoel als de reling van de trap in beeld komt.
Om half acht met de hele club eten bij de “Green Parrot” . Om 23.00 uur gaan de senioren terug naar de huisjes. Die drinken dan nog wat en zijn om half één wel onder zeil. De jeugd gaat de andere kant op, het bruisende nachtleven tegemoet.
De volgende ochtend om half elf hebben we de sleutels weer ingeleverd, behalve het “jongerenhonk”. Zij mogen de sleutel later inleveren. De laatste duik bij Zoetersbout laten zij voorbij gaan.
Om 11.00 uur gaan we de dijk op bij Zoetersbout. Het is laag water, dus moeilijker te water gaan. De trap reikt niet tot in het water.
Maar iedereen komt met wat gehannes toch het water in. Ook hier is het zicht goed, behalve als er net duikers voor je zitten. Veel klein leven, maar we zien geen bijzonder dingen meer.
Om half twee nog wat eten op de dijk richting Rotterdam.
Op de foto’s is te zien wat er onderwater is beleefd, maar ook van de activiteiten boven water zijn foto’s gemaakt. Op naar het volgende Zeelandweekend.
Schatzkistentauchen
Ook Nederlandse duikers doen mee aan Schatzkistentauchen.
Op 13 oktober 2013 staan ’s morgens om 10.00 u meer dan 100 duikers klaar op de parkeerplaats van Restaurant Deichkrone in Geeste. Het is de plek waar je kunt duiken in het Speicherbecken.
De meeste auto’s dragen Duitse nummerborden, maar er staan ook een stuk of vijf Nederlandse auto’s tussen. Wij zijn ook met 6 personen, namens Galathea.
Al deze mensen zijn door Tauchverein Hydra uitgenodigd “zum Schatzkistentauchen”. Wij staan naast een stel uit Papenburg. Ook Nederlanders uit Delfzijl, Stadskanaal en Enschede zijn van de partij. Misschien nog wel meer Nederlanders, maar je heb t niet de gelegenheid om iedereen te spreken. Maar ook met onze Duitse collega’s vermaken we ons opperbest.
We worden ontvangen met Kaffee und Kuchen. Bij de inschrijfpost krijgen we een tegoedbon voor het middagmaal na de duik. Erbsenuppe mit Brot. Uiteraard na eerst het Startgebühr van € 7 p.p. te hebben betaald.
Om 10.30 uur mogen eerst de kinderen met een duikbrevet een poging wagen om de Schatkist te vinden. Zij mogen niet dieper dan 5 m en alleen onder begeleiding van een volwassene.
Stipt om 11.00 uur klinkt het signaal ,dat de volwassenen kopje onder mogen gaan. De eerste 3 minuten zie je geen hand voor ogen, doordat er zoveel mensen tegelijk vertrekken. Dat zorgt natuurlijk voor veel stof. Daarna is het zicht vrij goed.
Wij doen niet echt moeite om de schatkist te vinden. We komen een paling tegen in een rioolbuis. Hij wil er achterwaarts uit, maar omdat ik daar zit durft hij toch niet en verdwijnt weer. Mooie laten zitten. We gaan verder. Op het stenenveld zien we later nog een grote paling. Bewegingsloos zit hij gedeeltelijk verscholen in een hol.
Na 44 minuten zijn we weer bij de uitstap. De meeste duikers zijn of komen dan weer boven. Na het omkleden een koffie-cognac om weer warm te worden. Daarna naar het clubhuis van Hydra iets verderop.
De Erbsensuppe smaakt prima. Veel ontmoetingen met zowel Duitse als Nederlandse mededuikers.
Dan de prijsuitreiking. Er is een beker voor de vereniging, die met de meeste duikers aanwezig is. En een Gutschein van € 100 voor degenen die de schatkist gevonden heeft. Beide prijzen worden door leden van de Papenburgse vereniging in ontvangst genomen. Toevalligerwijze hoorde het stel dat naast onze auto stond daar ook bij. Dus feliciteren we hen ook met het behaalde resultaat.
Ook is er een beker voor de kinderen.
Rond 14.00 uur trekken we weer huiswaarts. We moeten met onze vereniging Galathea volgend jaar toch proberen om de bokaal mee naar Almelo te nemen. Met 80 leden moeten we er toch wel 20 of meer kunnen mobiliseren?? Of niet???
Zeelandweekend 2013
Vrijdag 4 oktober om 11.00 uur zijn we met 8 personen in Oostvoorne bij Slag Stormvogel. De overige Galatheanen komen later en gaan rechtstreeks naar Zeeland.
Na de koffie gaan we kijken onder water. Het zicht is goed. Harry neemt zijn camera niet mee, want hij verwacht niet veel spectaculairs te zien. Maar dat had hij toch mis. Al na 2 minuten komt een hele grote schol in beeld. Langzaam zwemmend. En dan stil liggend net boven de bodem. Ideaal voor een fotomoment. Daarna ook veel grote grondels , die zich goed laten benaderen. Jammer, helaas geen foto’s. De glijbaan, de bus, het platform. Leuk om te zien, maar daar was verder geen bijzonder leven te zien.
Na de lunch richting Renesse. Om 15.00 uur halen we de sleutels. Velen zijn er al. Harry laat een namenlijst achter bij de receptie en ook de huisjesindeling. Weet de receptie waar ze de laatkomers naar toe moet verwijzen.
Om 16.00 uur al de volgende duik. Bij het Koepeltje. We nemen de parkeerplaats bij de haven. Hoef je niet te klimmen over de dijk. Al is het wel ver lopen met zware bepakking voor mensen van rond de zestig, zoals Jan en ik. Het is ook de verkenningstocht voor de mensen ,die hun nachtduikmodule nog moeten doen. Er is best wel veel te zien en het zicht is ook wel goed ondanks de Oostenwind van de afgelopen dagen.
Na het eten om 22.30 uur de nachtduik. Veel Europese zeekreeft, Noordzeekrabben, scholletjes, zeenaalden , botervisjes en steenbolken.
Het is zomaar 2.00 uur voor je in bed ligt. Om 10 uur hebben we bij Den Osse Kerkweg al weer een afspraak met een duiker uit Zierikzee. Joost Verkerke duikt heel vaak in deze wateren. Hij weet de Zeedahlia’s te vinden. Jan, Gea, Peter en Harry gaan mee.
Na afloop reikt Jan een presentje uit aan Joost met een korte speech.
Het is al weer half twee als we terug zijn. Om half drie willen we al weer bij de Zeelandbrug zijn. Het is harder werken dan tijdens een normale werkweek bij de baas. Ook Joost is weer van de partij.
Om 15.15 uur gaan we te water. Om 11 m laten we ons meedrijven tussen de eerste en tweede pijler door. De pijlers bekijken we wel op de terugweg als de meeste duikers weer uit het water zijn. We zien de sepiarekken. Helaas geen jonge sepia’s. Wel een paar blauwtipjes en twee zeedonderpadden. Grote vissen komen in beeld. Volgens mij zeebaarzen. Ze zijn goed te zien, maar voor een foto toch te ver weg helaas. Op de pijlers wel van alles te zien. Een mooie pauwkokerworm . Voorzichtig benaderen. Als hij de waaier intrekt heeft een foto geen zin meer. Maar het gaat goed. We laten ons verder meevoeren met de stroom. Nu naar 4 m. diepte. Dan moeten we vanzelf de trap tegen komen. Plotseling toch weer baarzen , die wegzwemmen. Daar had Harry niet op gerekend, dus weer geen foto. Maar desondanks toch een tevreden gevoel als de reling van de trap in beeld komt.
Om half acht met de hele club eten bij de “Green Parrot” . Om 23.00 uur gaan de senioren terug naar de huisjes. Die drinken dan nog wat en zijn om half één wel onder zeil. De jeugd gaat de andere kant op, het bruisende nachtleven tegemoet.
De volgende ochtend om half elf hebben we de sleutels weer ingeleverd, behalve het “jongerenhonk”. Zij mogen de sleutel later inleveren. De laatste duik bij Zoetersbout laten zij voorbij gaan.
Om 11.00 uur gaan we de dijk op bij Zoetersbout. Het is laag water, dus moeilijker te water gaan. De trap reikt niet tot in het water.
Maar iedereen komt met wat gehannes toch het water in. Ook hier is het zicht goed, behalve als er net duikers voor je zitten. Veel klein leven, maar we zien geen bijzonder dingen meer.
Om half twee nog wat eten op de dijk richting Rotterdam.
Op de foto’s is te zien wat er onderwater is beleefd, maar ook van de activiteiten boven water zijn foto’s gemaakt. Op naar het volgende Zeelandweekend.
Appel peren plukdag 2013
Als op vrijdag de laatste carpoolafspraken zijn gemaakt is het tijd de wekker te zetten om de zaterdag op tijd in Veessen te zijn. Door een klein oponthoud ivm wegwerkzaamheden arriveren we, via het pontje van Wijhe, om 5 voor 8 ter plaatse. Vrijwel iedereen is uitstekend op tijd zodat al snel, na een kop koffie, de groepjes ingedeeld kunnen worden. We zijn totaal, inclusief wat familie en vrienden met bijna 30 man/vrouw.
Vandaag gaan er peren geplukt worden. Peren plukken moet veel voorzichtiger gebeuren dan appels en ook de bomen zijn wat grilliger van vorm zodat er meer moeite gedaan moet worden om alle peren van de boom te plukken. Het weer zit vandaag bijzonder mee, de boomgaard is eerst nog wel nat van de nacht maar droogt snel op. In de middag is het al gauw 20 graden met zelfs een heerlijk zonnetje.
Ik kan met Erik Planting aan de slag aan de buitenzijde van de boomgaard. De overige plukkers worden allemaal verdeeld over de treintjes met fruitbakken tussen de bomen in. Ladders, plukbakken en zelfs handschoentjes komen er aan te pas om alle peren te gaan plukken. Vol goede moed luistert iedereen aandachtig naar hoe de peren het beste geplukt moeten worden om vervolgens zelf aan de slag te gaan. Het duurt niet lang of de stemming komt er goed in en de bakken voor de peren stromen vol.
Na de koffie pauze zijn Erik en ik al op één derde van de rij met de eerste bak bijna vol. Hoe meer je plukt, hoe beter het lijkt te gaan. De meesten komen erachter dat het eigenlijk heel leuk werk is. Bij de lunch, overigens voorzien van een paar heerlijke pannen soep, komen de verhalen goed los.
De rest van de dag vliegen de bakken over en weer, leeg heen en vol weer retour. Aan de geluiden uit de boomgaard te horen vermaakt iedereen zich prima en wordt het nuttige gecombineerd met de nodige gezelligheid. Rond een uur of 4 arriveert de vrachtwagencombinatie van de groothandel en dat is ongeveer het teken dat iedereen elkaar moet helpen om de bakken vol te krijgen ipv aan nieuwe bakken te beginnen. Uiteindelijk zijn de bakken zo tegen 5 uur allemaal vol waarna er nog even nagepraat wordt onder het genot van een welverdiend glaasje bier of fris. De vrachtwagen krijgt uiteindelijk 47 bakken peren mee en met die dagopbrengst is de fruitteler zeer tevreden. Wat hem en ons betreft voor herhaling vatbaar!
Ladiesday Galathea 2013
Ladiesday Galathea
Vlak voor het einde van het seizoen togen leden en familie van leden op zaterdag 14 september richting het Zutphense Bronsbergen. Een kleine traditie van de club, een dag in september waarop alleen vrouwen welkom zijn.
Onderduiken
En alleen vrouwen kwamen. Gea Westerink, Sinie Boelens, Danielle Kienhuis, Irma ter Hoek, Gerrie ter Hoek, Laura Brummelhuis en Odette van den Berg (ik) ontmoetten elkaar op de parkeerplaats van restaurant Bronsbergen. Hoewel de dag regenachtig van start ging, bleef het vanaf 14:00 droog. Het moment waarop we ons verzamelen in Bronsbergen. Gea, Sinie, Danielle en ik wilden een duik maken in de plas. Na een kleine inventarisatie besloten we om vanaf het strand het water in te lopen. Gea en Danielle als buddypaar en Sinie en ik samen. Gerrie zorgde voor de administratie op de kant en bewaarde voor ons de autosleutels.
We hadden er goed zicht op
Even bleek het spannend of Danielle wel zou kunnen duiken. Tijdens de keuring was haar internationaal-aansluiting eruit gedraaid en niet weer terug geplaatst! Gelukkig kon ze van de plaatselijke duikvereniging het ontbrekende stukje lenen. Fijn! Allemaal te water.
Bronsbergen is een leuke plas om te duiken. Hoewel mijn buddy en ik er beiden al eerder waren geweest, wisten we niet meer precies meer wat we moesten verwachten. Ook omdat we beiden nog niet in dit stuk hadden gedoken. Ons duikplan; 7 meter aantikken, en dan tussen de 4 en de 5 meter 25 minuten rechtdoor, na 25 minuten rechtsomkeert en terug naar de kant. Het duikplan bleek eenvoudig, doch doeltreffend. Het zicht was prima, een meter of 5-6. Het plan had op onze duikroute enkele leuke verrassingen in petto. Ook in deze plas ligt op ongeveer vier meter een oude auto. We zagen verder meerdere bouwwerken van hekken waartussen kleine visjes zaten verscholen. Hoewel we geen groot vis hebben gezien, zat er genoeg klein spul. Ook kwamen we het andere buddypaar, Gea en Danielle nog tegen. Altijd leuk!
It’s raining again
Na ongeveer 50 minuten kwamen Sinie en ik weer boven op de plek waar we eerder onder waren gegaan. Een meter of veertig verder in de plas zagen we ook de bubbels van Gea en Danielle dichterbij komen. Tijdens het aankleden bleek dat ook het andere buddypaar een fijne duik maakte. Gea had veel foto’s gemaakt met haar onderwatercamera. De foto’s in dit verslag zijn daar het bewijs van! Na het opruimen, afdrogen en aankleden, vlak voordat we de deuren van de auto’s weer dichtsloegen begon het weer te regenen. Een perfecte tijd om ons naar het restaurant te verplaatsen…
Waar we het stiekem voor deden
….want daar wachtte op ons de beloning waar we het eigenlijk allemaal voor deden. In het restaurant van Fort Bronsbergen stonden zeven stukken heerlijke appeltaart voor ons klaar. Gecombineerd met koffie, thee en goede gespreksonderwerpen bleek dit een ideale combinatie voor een gezellig en geslaagde “Ladiesday”. Het eerste rondje en de appeltaart kregen we van de club, Irma trakteerde ons op een tweede rondje om met ons te vieren dat ze het theoretische deel van haar redden specialisatie had gehaald! Na ongeveer twee uur besloten we om de dag af te sluiten en terug te rijden naar Almelo.
Ik heb ontzettend leuk gedoken met Sinie, ik kijk dan ook terug op een heerlijk relaxte, ontspannende dag met een gezellig afsluiter. Het was leuk om met dit clubje een middag weg te zijn. Ik ga volgend jaar zeker weer mee! Welke dames nog meer?
Appel peren plukdag 2013
Als op vrijdag de laatste carpoolafspraken zijn gemaakt is het tijd de wekker te zetten om de zaterdag op tijd in Veessen te zijn. Door een klein oponthoud ivm wegwerkzaamheden arriveren we, via het pontje van Wijhe, om 5 voor 8 ter plaatse. Vrijwel iedereen is uitstekend op tijd zodat al snel, na een kop koffie, de groepjes ingedeeld kunnen worden. We zijn totaal, inclusief wat familie en vrienden met bijna 30 man/vrouw.
Vandaag gaan er peren geplukt worden. Peren plukken moet veel voorzichtiger gebeuren dan appels en ook de bomen zijn wat grilliger van vorm zodat er meer moeite gedaan moet worden om alle peren van de boom te plukken. Het weer zit vandaag bijzonder mee, de boomgaard is eerst nog wel nat van de nacht maar droogt snel op. In de middag is het al gauw 20 graden met zelfs een heerlijk zonnetje.
Ik kan met Erik Planting aan de slag aan de buitenzijde van de boomgaard. De overige plukkers worden allemaal verdeeld over de treintjes met fruitbakken tussen de bomen in. Ladders, plukbakken en zelfs handschoentjes komen er aan te pas om alle peren te gaan plukken. Vol goede moed luistert iedereen aandachtig naar hoe de peren het beste geplukt moeten worden om vervolgens zelf aan de slag te gaan. Het duurt niet lang of de stemming komt er goed in en de bakken voor de peren stromen vol.
Na de koffie pauze zijn Erik en ik al op één derde van de rij met de eerste bak bijna vol. Hoe meer je plukt, hoe beter het lijkt te gaan. De meesten komen erachter dat het eigenlijk heel leuk werk is. Bij de lunch, overigens voorzien van een paar heerlijke pannen soep, komen de verhalen goed los.
De rest van de dag vliegen de bakken over en weer, leeg heen en vol weer retour. Aan de geluiden uit de boomgaard te horen vermaakt iedereen zich prima en wordt het nuttige gecombineerd met de nodige gezelligheid. Rond een uur of 4 arriveert de vrachtwagencombinatie van de groothandel en dat is ongeveer het teken dat iedereen elkaar moet helpen om de bakken vol te krijgen ipv aan nieuwe bakken te beginnen. Uiteindelijk zijn de bakken zo tegen 5 uur allemaal vol waarna er nog even nagepraat wordt onder het genot van een welverdiend glaasje bier of fris. De vrachtwagen krijgt uiteindelijk 47 bakken peren mee en met die dagopbrengst is de fruitteler zeer tevreden. Wat hem en ons betreft voor herhaling vatbaar!